Son 3 sezondur Galatasaray maçlarında alıştığımız bir tablo yaşandı dün gece yine.
Görünürde açık oynayan, ama kaybetmemeyi kazanmaktan daha değerli sayan iki takım vardı sahada.
Orta alanda demode adımlar, forvet hattında zaman zaman halsiz haykırışlar.
Her iki takım oyuncularının karşılaşma sonrası sonuçtan memnun tavırları ise gecenin özeti.
İlk dakikalarda az taktikli hesaplaşmalarda iki takım da korkularına sadıktı. Eskişehirspor diğer maçlara göre daha içine kapanık başladı. Galatasaray özellikle Erkan Zengin'e önlemler üretirken, Eskişehirspor'un kanat varyasyonlarını da büyük ölçüde bitiriyordu. Eskişehirspor orta alanında ağırlık vardı. Bunda Aytaç, N'Diaye, Erkut üçlüsüne oranla Galatasaray'ın göbeğinde daha tecrübeli isimler olması büyük etkendi. İlk 45 dakikada bir kez Kamara ile organize yapılan kanat varyasyonu Gökhan Zan'ın ters vuruşuyla neredeyse gol olacaktı. Ama her şeye rağmen koca ilk yarı iz bırakan tek pozisyon yoktu.
Devre arasında Fatih Terim'in yaptığı değişiklikler maçın ibresini değiştirdi. Eskişehirspor göbekte oyuncu sayısını azaltan rakibi karşısında bu devrede oyunun çoğu zaman kontrolünü eline geçirdi. Ve daha güvenli oynadı.
Necati ile kaçan pozisyonlar ise futbolun kötü cilvesiydi. Maç sonunda tecrübeli oyuncuya yapılan eleştiriler ise Eskişehirspor'un cefakar taraftarına yakışmadı. Necati bundan sonra yine goller kaçıracaktır. Ama bu oyuncunun sahada olduğu süreçle, oyundan çıktıktan sonraki periyotu ve girilen pozisyonları sayarak olayı iyi etüt etmek gerek.
Hele ki böyle zamanlarda taraftara yangını söndürmek düşer. Çünkü Eskişehirsporlu futbolcuların, taraftarından başka kimsesi yok.
Dün gecenin özeti; Galatasaray ve Eskişehirspor beraberliğe sevinmekte dahi berabere kaldılar. Fenerbahçe maçını da hesaba katarsak, bakalım alınan puan mı yoksa kaybedilen puanlar mı daha değerli?
Bekleyip göreceğiz...