Geyiğin biri bir gün berrak bir su kaynağından su içiyormuş, suda önce dallı boynuzunu görünce:

-       Allah’ım, bu ne güzellik! Diye aklından geçirmiş. O sırada gözü aşağıya kayıvermiş ve kuru, sıska ayaklarını görmüş utanmış, hayıflanmış. Ayaklarım ve başım arasında bu ne uygunluk! Diye acı acı söyleniyormuş.

O sırada uzaktan kendine doğru gelen bir avcı ile bir sürü köpeği görmüş. Hemen ormanın içine dalıp kaçmaya başlamış.

Sevmediği ayakları birer kanat olmuş ona. Fakat çok beğendiği boynuzları sağa, sola takılarak hem kaçmasını engellemiş, hem de her sıçrayıştı bin eziyet vermiş kendisine. Ve nihayet boynuzları yüzünden yakalanmış.

Bizler de bazen en faydasız şeylere iyi diye aldanır, kapılır gideriz. Yine bizim için faydalı olan şeylere de değer vermeyiz. Ama onlar gerçekte bizler için faydalıdır. Onların faydalı olduğunu neden sonra anlarız da iş işten geçmiş olur.