Eskişehir, merkezi anlamda gelişen bir şehir…

Pek çok şehir gibi, güçlü ilçeleri bulunmuyor.

Nüfusu 100 Bin’in üzerinde olan, şehir statüsüne bile geçmek isteyen onlarca ilçe var.

Bu ilçelerin, bağlı bulundukları illere olan katkıları ise epeyce büyük!

Hem ekonomik, hem de sosyal anlamda şehirlerine değer katıyorlar.

+++

Eskişehir’in ilçeleri, bunun tam tersi bir durumda.

En büyük ilçemizin nüfusu 20 Binler seviyesinde.

Merkezdeki bir mahalle kadar ancak bir potansiyele sahipler.

Ve daha acısı, her geçen gün ilçelerdeki nüfus daha da azalıyor.

Köyler adeta kaderine terk ediliyor.

Vatandaşlar çifti, sabanı, tarlayı satıp şehir merkezine yerleşiyor.

+++

Söylediğim bu gerçek, rakamlarla da ortada…

Her nüfus sayımı sonrasında sözünü ettiğim değişim kendisini apaçık gösteriyor.

Yani ortada, neşter vurulması gereken bir sorun var.

“çünkü bu hızda bir köyden kente göç, yakında terk edilmiş ilçeler ortaya çıkaracak!”

+++

Aslında Eskişehir’in kırsal alanları çokta şanssız değil.

Bir defa, tarım üretimi konusunda bereketli topraklara sahip.

Daha planlı ve organize bir tarım politikasıyla, insanların topraklarına yeniden sahip çıkması sağlanabilir.

Tarım, ilçelerimiz için her ne kadar ana gelir kaynağı olsa da, diğer şans, bu gelirleri destekleyecek değerlerin ilçelerde var oluşudur…

Nedir mesela?

“Turizm” örneğini hemen verelim bu noktada.

Frigya gibi kültürel bir miras, şehrin ilçeleri için bulunmaz bir nimet.

Antik dönemlerden kalan şehirler, yer altı kentleri, Atatürk döneminden kalan izler…

Tarihi anlamda adeta bir hazinenin üzerinde oturuyor kırsalımız...

+++

Doğal güzellikler cabası…

Mihalıçcık’ın doğasından, Sarıcakaya’nın püfür püfür tabiatına kadar ne isterseniz var.

Kuş cennetlerinden, şelalelere kadar neredeyse her noktada farklı bir güzellik yatıyor ilçelerde.

Sakarya Nehri’nin doğduğu, Porsuk’un oluştuğu, suların taştığı topraklardan söz ediyoruz sonuçta.

+++

Mahmudiye’deki at haraları söylemeden geçilir mi?

Türkiye hipodromlarında koşan arap atlarının yarısından fazlasını Mahmudiye yetiştiriyor.

Bu potansiyel bir kullanılsa, Mahmudiye’ye para akacak.

++

Elbette aklımıza gelmeyen daha nice değer var.

Anlatmak istediğim, bunca zenginlikleri kullanamıyor oluşumuz ile ilgili…

Kırsalı epeyce ihmal eden bir şehirde yaşıyoruz.

Şehir turizminin bunca değer kazandığı Eskişehir merkezine, ilçeleri de eklediğinizde ortaya çıkacak turizm değerini siz hesap edin.

+++

Ancak bugüne kadar ilçeler yeteri kadar bu zenginliklerini KDV’ye dönüştüremedi.

Bunun sonucunda zaten köyden kente göç devam ediyor.

Ancak, artık birşeyler yapma vakti geldi de geçiyor bile.

Nihayetinde bunun zorunluluğunu gören bir kesim çıktı ortaya…

O da “Eskişehir Sanayi Odası” oldu.

+++

Şehrin ilçeleri galiba yıllardır bu denli önemli ziyaretlere tanıklık etmemiştir.

Sanayi Odası, yönetimini toplayıp gitti ilçelere.

Başkanları tek tek ziyaret edip, “BEBKA’nın Kırsal Yatırım Projeleri’ni” anlattı.

Bugüne kadar yapılmamış bu ziyaretleri, biz bir başlangıç adımı olarak görüyoruz.

+++

Başkan Kesikbaş’ın o ziyaretlerde söylediği cümlelere değinmeden de bitirmek istemiyorum bu yazıyı…

Diyor ki Kesikbaş;

“Bölgesel kalkınmanın önemli bir bileşeni olan kırsal kalkınmadır.

Ve biz kırsal kalkınmayı destekleyecek her türlü yaklaşımın içinde olmaktan son derece memnuniyet duyarız.”

Kısacası;

“Eskişehir olarak kırsalla birlikte gelişmeyi, birlikte kalkınmayı istiyoruz” diyerek, ilçelere sanayi yatırımlarının da gerekliliğinden söz ediyor.

Tarih, doğa, kültür, atçılık ve bir de sanayi.

Vallahi şahane olmaz mı?