Dün Bolu’dan yine kötü futbolun klasik temsilcisi bir Eskişehirspor geçti.
Adeta kendilerini arayan futbol viranesi bir topluluk vardı.
Maça neredeyse golle başlayan şampiyonluk adayı bir takımın bir puanı nasıl kurtarabildiğine şahitlik ettik!
***
Yine korkaklık tasarımı bir anlayış, yine içe kapanık bir orta alan.
Geçen maçta soluk kesenler Bolu karşısında tıknefes.
Kendi kendimize şu soruyu soruyoruz?
Eskişehirspor bu orta saha ile şampiyon olur mu?
Hayalci olarak fanatizm duygusuna sığınırsak evet!
Gerçeklere gözümüzü açarsak!
Hayır…
***
Orta alanında herkes birbirine uydu olmuş dönüyor.
Hasan Hüseyin daha şimdiden takımına zahmet veriyor, hizmet değil!
Uğur İnceman kaç maçtır takımın gücünü yiyor. Meye bu sezon sahada bütüne uymayan bir parça gibi duruyor. Tek kanatta Ofoedu ile de bu kadar oluyor.
Hal böyle olunca şampiyonluğu hedefleyen Eskişehirspor’un forveti Bruno forvette yalnızları oynuyor.
***
Aslında maçın ilk yarım saatinden sonra günün anonsu vardı…
"Ben buraya yenilmemeye geldim" diyen bir Mustafa Denizli klasiği olarak.
Böylesine bir anlayışta birbirinin kopyası yenilen goller içler acısı.
Oyuncu değişiklikleri ve yapılan hamleler ise yenilen gollerden daha acı. ümraniye maçında sonuç vermeyen değişikliklerin tekrar denenmesinin adı ise akıl tutulması.
***
İkinci yarıda az ama öz olan pozisyonların tümü Eskişehirspor kalesi önünde.
Mustafa Denizli’nin bu korkaklık tasarımı futbol anlayışı sürdükçe, Eskişehirspor uzun süre deplasmanlarda kazanamaz zaten.
Bu takımın ikinci yarıdaki kötü halini gizleyen, Boluspor’un yorulmuş halidir. Zaten alınan bir puanda etkili olan da ev sahibinin yeteneksizliğidir.
Dünkü Eskişehirspor bırakın galibiyeti, gerçekçi olursak beraberliği bile hak etmedi çünkü.
***
Bu takıma sonuna kadar destek verelim.
Birlik ve beraberlik olalım.
Zaten öyleyiz şehir olarak!
Ama gerçekleri böylesine bir dönemde görmezden gelmeyelim. üzülmemek adına…
Eskişehirspor’un bu sezon şampiyonluk hayaliyle, ortaya koyduğu futbol aynı düzlemde gitmiyor. Ve ne yazık ki puanlar da birbir uçuyor. Makas daralırken, ara da açılıyor.
Mustafa Denizli’nin bu görüntüsü maya tutmayan gölün kenarındaki balıkçıya benziyor.
Elinde olta, resmen tatlı su balıkları arıyor.
Birileri kendisine takım içi bazı dengeleri mutlaka anlatmalı!
***
Ve son olarak;
Şampiyonluğa oynayan bir takım, yeniliriz korkusuyla sahaya çıkmaz. Eğer yeniliriz korkusuyla çıkarsa da dünkü gibi kazanması mümkün olmaz.
En kötüsü de böylesine kritik bir maçta ufak hesaplarla galibiyeti kovalayıp, tesellilere sığınıp, hesaplara dayanarak, bir puana asla tav olmaz.
çünkü korkaklar asla kazanamaz.