Meyveli dondurmaya bayılıyordu. Parası yeter miydi, bilmiyordu ama denemekten ne çıkardı! Pastaneye girdi, masaya gelen bayan garsona bir kâse meyveli dondurmanın ne kadar olduğunu sordu 10 yaşındaki küçük çocuk.

- 50 kuruş’ diye cevapladı bayan garson. çocuk elini cebine soktu ve parasını saydı çocuk.
- Peki, küçük bir külâh alsam?’
Yan masada bekleyenler vardı, sabırsızdı bayan garson. Ters bir şekilde cevapladı bu kez:
- 35 kuruş
çocuk tekrar saydı elindeki parayı. Kararını verdi.
- Meyveli olmasa da olur. Sade dondurma istiyorum dedi bu kez.
Bayan garson dondurmayı getirdi, faturayı masaya koydu ve uzaklaştı. çocuk keyifle yedi dondurmasını, kasaya parasını ödedi ve ayrıldı. Bayan garson masayı temizlemek için yaklaştığında gördüğü manzara karşısında dona kaldı. Boş kâsenin yanında garson kıza bahşiş olarak sade dondurmadan arttığı 15 kuruş bırakmıştı çocuk.
Hikayedeki küçük çocuktan öğreneceğimiz ne çok şey var! Ve tüm çocuklardan... Karşısındakinin mutluluğu için yeri gelince meyveli dondurmasından vazgeçebilen, sade dondurmaya talim eden minik ve güçlü yüreklere ihtiyacımız var. Katı bir kalbi yumuşatmayı başarabilen ve bunu hiçbir karşılık beklemeden, içinden geldiği için, içinden geldiği gibi yapan kalpler arıyoruz.