Sadece aklın zafer düşüncesiyle dolu olması zafer kazanmaya yetmiyor.
Bedeni harekete geçirmek gerekiyordu, ama yapamadık.
Skor olarak geriye düşünce de, kazanamama hastalığımızı vitrine çıkardık.
***
Eskişehirspor’un Denizli deplasmanında kaybetmesinin birinci nedeni…
Karşısında kendi oyun anlayışına benzeyen ve risk almayan bir rakip bulması…
Geriye düşenin dönemeyeceği bir akşamdı.
İlk golü ev sahibi bulunca, Eskişehirspor’un şarkısı “Dönülmez akşamın ufkundayım” oldu.
***
Golden sonra sonuçsuz kalan baskının aleyhimize dönecek bir planın parçası olduğunu da hesaba katmak gerekirdi belki. Rakibi hırpalamak isterken hırpalanmak gibi...
Verilen mücadelenin kazanmaya yetmediği anlarda, ani rüzgarlarda savrulmak gibi.
Yediğimiz ikinci gol de böyle bir şeydi. 
***
Dün akşam zaten ilginç bir Eskişehirspor vardı sahada. Yapmak istedikleriyle yapamadıkları arasında sıkışan bir takım duruşu. Bir yanı iyi futbolun mührünü basmaya hazır.
öte yanı kötü futbolun kaşesini. Bu ikilemin yansıması tabelada yazılıydı.
***
Bu takım, zaten geriye düştüğü her maçta rakibiyle uğraştığı kadar kendisiyle de uğraşıyor. Maç boyunca Denizli 3 kez tehlikeli geldi. Pozisyon yokken iki gol yaptı.
Bunda yelpaze gibi açılan bir savunma ve buna yataklık eden orta alan izledik.
Her iki golde de rakibin vurmasına seyirci kalanlar vardı.
***
Eskişehirspor’un rakibine yılgınlık vermeyen ve üretmeyen yanı düşündürücüydü.
Ama giden gitti.
Belki yaramız derin…
Ama geriye dönerek bir şeyleri derinlemesine irdelemenin zamanı da geçti.
Kendi gerçeklerimizle haşır neşir olma vakti.
Bugün ve yarın rakiplerin puan kaybetmesini bekleyeceğiz.
Şimdilik elimizden gelen budur…
***
Ve futbolun kimyasında gevezelik değil, mücadele ruhu yatar.
Eskişehirspor gibi takımlar da hep büyük düşünecek zorunda.
O yüzden şampiyon olana kadar mücadeleden vazgeçilmeyecek.
Maç sonunda taraftarın duruşu buna en güzel örnek.
Hatırlamak isteyenlere hatırlatalım!
O Eskişehirspor duruşu.
Hani tepki beklerken, sizi mahcup edecek kadar kucaklayan!
Bu insanlar sadece iyi günde sevinmek için değil, kötü günde el vermek için sevdi bu kulübü. Geçen yıl Mayıs ayında çok gözyaşı döktüler.
Bu Mayıs ayında da varsın takımları için yine döksünler.
Ama artık hüzün değil. Sevinç gözyaşı olsun.
Size soruyoruz futbolcu arkadaşlar…
Acaba çok şey mi istiyoruz?