Türk milliyetçiliği, genel seçimler dolayısıyla liderler, tarafından " kısır çekişmelere konu ediliyor. Oysa bu unsurlar, Türk milletinin tamamını ilgilendirdiği gibi, seçim malzemesi yapılmayacak kadar da önemlidir.
Siyasilerin hedefi, milliyetçilik üzerinden pirim yapmak veya Türk milletinin dışındaki dünyayı, düşman olarak görmek veya göstermek olmamalıdır. Dünya ile karşılıklı saygıya ve çıkarların korunmasına dayanan, onurlu bir birliktelik, siyasi partilerin amacı olmalıdır.
Anayasada da yer alan milliyetçilik kavramı, akilci, gerçekçi, barışçı ve cumhuriyetçi bir nitelik taşır. Atatürk ilkeleri arasında yer alan milliyetçilik, çağdaş anlamıyla siyasal, ekonomik ve kültürel, bir devlet sistemi oluşturmuştur.
Atatürk' e göre, ulusumuz, insanlık ailesinin yüksek onurlu bir üyesidir. Bu bakımdan, Türk insanı bütün insanlığı sever; ulusal onur ve çıkarlarına dokunulmadıkça başka uluslara karşı düşmanlık beslemez.
Türk Milliyetçiliği ile ilgili gerçekler orta iken, son yıllarda, milliyetçilik üzerine çok şey söylendi. Hatta senaryolar çizildi ama olaylara hep sağduyu hakim oldu. Nitekim "Nevruz kutlamalarında bazen, Türk Bayrağı'nın, yakılmak istenmesi ve sonrası ülke genelinde evlere ve işyerlerine bayrak asılması, "Metal Fırtına" kitabının çok satılması, bazı çevrelerce, milliyetçiliğin yükselişi olarak görüldü.
Türk Bayrağı, üzerindeki provokasyonlar karşı, siyasi parti liderlerinin, Genel Kurmay Başkanlığı' nın . Başbakan, Bakanların ve sivil toplum örgütlerinin açıklamaları, Türk Milliyetçiliğinin, yükseldiği sonucuna varılmaz. Çünkü Türk toplumu, yurtsever bir millettir. Ortak değerlere, özellikle de Bayrağa saygı, kültürümüzün, yetişmemizin ve eğitimimizin bir parçasıdır.
Ayrıca, Türk Milliyetçiliği, Sosyolojik ve psikolojik esaslara dayanır. Kan değil, ruh ve eşit değerler arar. Eşitlik prensibine dayanır.
Türk Milliyetçiliği, ırkçılık, mukaddesatçılık, şovenizim, totaliter milliyetçilik gibi akımlara karşıdır. Çünkü bu unsurları içeren veya hedefleyen milliyetçilik, antidemokratiktir.
Ülkemizde, son yıllarda, dış ve iç şer odaklar yanın da, Avrupa Birliği ülkeleri, Türk Milliyetçiliğini eleştiriyor ama ülkemizdeki etnik milliyetçiliği tetikliyor. Amaç bellidir. Türkiye'yi bölmek, parçalamak veya federal yapıya kavuşturarak güçsüz kılmaktır.
Türk halkı, bu gelişmelerin farkındadır. Her türlü senaryoya rağmen, etnik milliyetçiliğe itibar etmiyor. Nitekim etnik temelli politika yapmak isteyen partilerin, oy oranları sürekli geriliyor. Özellikle de Kürt kimliği üzerinde politika yapan siyasetçiler, etnik temelli siyasetle, bir yere varamayacaklarını giderek daha iyi görüyorlar.
Elbette Ülkemizde milliyetçilik olacaktır. Türk milliyetçiliğinde, "MİLLET" en önemli unsurdur. Çünkü ne fert, aile ne de meslek, Türk milletinin dışında ve üstünde kendi başına bir değer taşımaz.
Türk milliyetçiliği, başka milletlerin haklarına riayet eder. Emperyalizm ve sömürgeciliğe karşıdır. Hümanist bir nitelik taşır. Irkçı değildir. Yapıcı ve yaratıcıdır. Sağduyu ve adalete dayanır. Beşeri dayanışmaya değer verir.
Şu bir gerçek ki, Milliyetçiliği ret eden veya erozyona uğratmak isteyen, art niyetli Kişi/kişiler dün vardı, bugün de var, gelecekte de olacaktır. Türk insanı, bütün bu olumsuz gelişmelere karşı çıkarak, tüm dünya ülkelerinde olduğu gibi, milliyetçi olmak zorundadır.
Öte yandan Batılılar, yıllardan beri, Türkiye' de etnik milliyetçiliği körükleyerek, hatta kullanarak, menfaatlerini korumayı ve kollamayı temel politika olarak benimsemişlerdir. Türkiye'yi, bir çatışma içerisine sokmayı da, her zaman menfaatlerine uygun görmektedirler.
Ayrıca Türk Milliyetçiliği, tarihi kaderimizin ortaya koyduğu, geliştirdiği bir şuurdur. Emperyalizme, ümetçiliğe ve enternasyolizme karşı bir isyan ve reaksiyon olarak doğmuştur. Hürriyet ve insan şahsiyetine değer verir, hedefi de demokrasidir.
Türk insanı, özellikle de siyasi partiler, her zaman, Türkiye'nin bir Üniter ve Ulus devlet olduğunu düşünmek, bünyesindeki tüm etnik kökenli insanlarla birlikte, bir millet olduğunu bilmek ve Türk milliyetçiliğine de, bu perspektiften bakmak zorundadır.
