Adamın biri, Napolyon'un yanına yaklaşmış;
-Allah rızası için bir miktar para
Napolyon, o gün keyifli bir günündeymiş, tebessüm ederek elini cebine atmış ve çıkarıp bir altın uzatmış. Adam memnun olmak bir yana, sitemkar bir şekilde;
-Aman efendim, insan kardeşine hiç "bir altın" verir mi?
-Bir dakika arkadaş, anlamadım... Biz seninle nereden kardeş oluyoruz?
-Nereden olur mu efendim... Sizin annenizin, annesinin, annesinin, annesinin annesi Havva Ana değil mi?
-Eveeeet...
-Peki, babanızın, babasının, babasının, babasının babası da Adem Baba değil mi?
-Eveett..
-Benim de öyle... İşte sizinle, Havva Ana ve Adem Babadan dolayı kardeş oluyoruz...
Napolyon düşünmüş adam haklı. Sonra bir anda aklına gelmiş ve adama kulağına yaklaştırmasını söylerek, hafifçe fısıldamış;
-Bana bak arkadaş, sen şu bir altını al ve yavaşça şuradan toz ol. Yoksa... Diğer kardeşlerin duyarsa, sana bir altın ile kalmaz!...