Sezona güzel başlamıştık. İlk iki maçtaki galibiyetler kadar sahada gösterilen mücadele de gelecek adına hepimizi umutlandırmıştı. Ama sonra birden bire sihirli bir el dokundu sanki takıma. O iki maçtaki uyum, ritim ve yardımlaşma ortadan kayboldu. Futbolcularımızdan her maç daha fazla üstüne koymalarını beklerken şimdi ciddi bir özgüven kaybı ile karşı karşıyayız. Takımın kalitesi ve gücünden en ufak bir şüphem yok. Hatta onlara kendilerinden daha fazla inanıyor ve güveniyorum. Ama sahadaki isteksizlik ve keyifsizlikleri açıkçası beni endişelendiriyor.
Bu gibi durumlarda en kolay iş Teknik Direktörleri suçlamak olur. Alman Hocamız da hem sistemle, hem de kadroyla devamlı oynayarak en ciddi eleştirileri hak ediyor aslında. Trabzon karşısına çıkarttığı aşırı defansif kadro kadar, futbolcu tercihleri de hepimizde büyük bir hayal kırıklığı yarattı. Son iki maçta sağ kanatta Sezgin ve Koray'ı oynatarak ne yapmak istediğini hala anlayabilmiş değilim mesela. Trabzon'un oyun formatı belli. Deplasmanda İnter'e nasıl oynadıysa kendi sahasında Karabük'e de öyle oynadı. Tek bir silahları var bizim eski futbolcumuz Burak. Hızlı oynayarak, rakip defansın arasına atacakları toplarda Burak'ın şahsi becerisine güveniyorlar. İkinci bir alternatifleri yok. İşte sanki bu Trabzon hiç seyredilmemiş gibi sahaya akıl almaz bir diziliş ve kadro ile çıktık. Bana göre bunun adı "aman biz bu maçı kaybetmeyelim" den başka bir şey değildir. Bu da bir düşüncedir ve şartlara göre bazen makul karşılanabilir. Ama bu maç kesinlikle öyle bir maç değildi.
Trabzon maçını uzun lig maratonunda ufak bir yol kazası olarak geçiştirebiliriz. Ama tribünden sorun bu kadar basit görünmüyor. Siz ne derseniz deyin taraftar sahadaki futbolcunun yüz ifadesinden, koşmasından, topa vurmasından aklından geçenleri hisseder ve anlar. Bakın geçen sene şampiyonluktan ettiğimiz, en çok sorun yaşamayı beklediğimiz, hesapların görüleceği maçta bir tek sarı kart var. O da pozisyon gereği Sezgin'in gördüğü karttı. Hoca yanlış takım kurabilir, hatalı taktik verebilir ama futbolcular sahadaki mücadeleleriyle bu eksiği kapatmasını bilmeli, en azından ellerinden gelen gayreti göstermelidir. Ama bizim baş tacı ettiklerimiz doğru dürüst mücadele bile etmediler. Taraftar verilen sözlerin tutulmaması yüzünden zaten kırgın ve mutsuz. Birde futbolculara karşı inançlarını kaybederlerse asıl tehlike o zaman başlar. Milli maç arası iyi değerlendirilmeli, sanki lig yeni başlıyormuş gibi o eski istek ve inancımıza kavuşmalıyız.