"Durakta otobüs bekliyorsun. Eşin arıyor gelirken ekmek al hayatım. Az önce yanından ayrıldığın sevdiğin mesaj atıyor, seni şimdiden çok özledim. Baban arıyor, kızım yurda geçtin mi? Oğlun arıyor, anne ne zaman geleceksin. Cevap yazamıyorsun, gidemiyorsun." Ben bu yazıyı sosyal paylaşım sitelerinden aldım. Okurken yüreğim parçalandı. İşte masum insanları katleden terörün kanlı yüzü...
Gencecik insanların öldüğü, hayallerin, umutların bütün güzelliklerin söndürüldüğü ortamda futboldan ne kadar bahsedilebilirse, o kadar bahsedelim. Şunu söyleyeyim Eskişehirsporluların uzun yıllar sonra bile utançla hatırlayacağı bir maçı geride bıraktık. Hakemin yaptığı ikramı, fair-play ruhuna, spor ahlakına hiç yakışmayacak bir şekilde değerlendiren Akhisarlıların attığı gol bizim kalbimizi sızlatırken, Cihat Hoca' ya da, Ege temsilcisine de hiç yakışmadı. Doğruyu söylemek gerekirse atılan gol etik değil ama nizami. Ben konuyu şöyle kapatmak istiyorum. Tamam, Samet Hoca'da, su içmek için kenara gelip yerini boşaltan futbolcularda, onları uyarmayanlarda, herkes hatalı. İyi de Nasrettin Hoca'nın dediği gibi "hırsızın hiç mi suçu yok." Eğer Fair Play ruhu denilen bir şey varsa bu gol bu ruha uygun bir gol değil. Sonuçta kazanmamız gereken bir maçı daha kazanamadık. Peki, bundan sonra ne olacak? Açıkçası Akhisar maçını kazanmış olsak bile Kayseri'deki maçın önemi değişmeyecekti. Her halükarda Kayseri'ye yenilmeden dönmemiz gerekiyordu. Şimdi artık beraberlik de çare değil. Tek bir şey lazım oda galibiyet... Kazanabilir miyiz, bu futbolla zor. İki farkla öne geçtiğimiz maçı bile kazanamazken ligde kalmak adına bütün umutlarını bu maça bağlayan Kayseri'yi nasıl yeneriz bilemiyorum. Gerçi biz ne kadar kötüysek onlarda bizim kadar kötü. Fenerbahçe maçından ağır hasarlı çıktılar, kırmızı kartlar ve sakatlıklar yüzünden eksiklikleri çok. Ama ne kadar eksikleri olsa da bize karşı sahada her şeylerini ortaya koyacaklar.
Son olarak şunu söyleyeceğim. Eskişehirspor futbolcuları Kayseri'de yalnız olmayacak. Taraftarımız bugüne kadar olduğu gibi, tribünlerde yerini alıp takımına destek olacak. Sezon başından beri her şartta, her koşulda, her ne olursa olsun bu takımın arkasında oldular. Karşılığı ne oldu koca bir hiç. Hep acı, hep hüzün. Yazık değil mi bu taraftara? Hiç mi gülemeyecek, hiç mi sevinemeyecek. El insaf, yazıktır, günahtır. Eğer bir borç ödenecekse, en azından onlara bir teşekkür edilecekse o zaman, bu zamandır, o maç, bu maçtır. O kadar... Bundan ötesi yok, hiçbir zaman da olmayacak...
Ankara'da yitirdiğimiz vatandaşlarımıza Allah'tan rahmet, ailelerine sabırlar dilerim.