Maç öncesi, mücadele içi ve maç sonrasıyla içinde çok farklı hikayeleri barındıran bir karşılaşmaydı...
Karanlıkta elinde ki eski günlerden kalma gaz lambasıyla aydınlanmaya çalışanların hikayesine şahitlik eder gibiydik!
Ufak bir ışığın peşinden koşanların mücadelesi…
Gazı nerede tükenirse!
***
Yeni Atatürk stadında birçokları belki çok şeyden de habersizdi…
Bir gün önce paranın konuşulduğu yerde bir gün sonra futbolcuların sahaya koydukları yürek her şeyden daha değerliydi.
Ve onca yaşananlara rağmen bu takım liderlik koltuğunda oturmanın zarafetini yaşıyorsa, bu o formayı terletenlerin duruşuyla alakalıdır…
***
İşin teknik ve taktik konuları yaşananlardan daha derin!
Semih’in yedek kulübesinde gösterdiği tavrı irdelemek yerine sahaya alın terlerini koyanları işaret etmeyi daha değerli buluyorum
Belki dün rakip Altınordu değil, farklı bir takım olsa maçın sonucu hepimizin canını acıtacak cinsten de olabilirdi. Hepimiz liderlik fırsatını teptiğimize yanacaktık. Ama olay o değil!
Olay Eskişehirspor adına söz verenlerin sözünden dönmemesi...
Dün sözünden dönmeyenleri izlediniz.
Ve şunu bilin ki, Eskişehirspor şampiyon olamazsa eğer, kesinlikle suçlu bu formayı terletenler olmayacak…
Orası da kesin!
***
Bu yüzden her açıdan aslında fantastik bir gündü.
Eskişehirspor adına bir gece öncesine inat maçın başı da harikaydı sonu da.
Kırmızı Şimşekler dün ilk yarıda o kadar pozisyon verip gol yemediyse.
20 dakikalık travmayı atlatıp, böylesine zor bir maçı bu denli anlamlı şekilde kazandıysa.
Sebebi forma sihridir. Rakibi ikinci yarıda hipnotize eden güç!
***
Bir takımı ayakta tutan gerçekler, ayaklarıyla topa yön veren ustalıklarda gizlidir.
Buna "duruş ve güç" diyoruz.
O beceri de bu ligde Eskişehirspor takımında mevcut.
Erkan Zengin gibi özel bir adam var mesela. Sahada oynadığı kadar perde arkasında neler yaptığına bakınca inanın sahada yaptıklarına bakmazsınız!
Bu sezon çok eleştirdiğim Hürriyet’in eski günlerinden kesitler izledim. Yalancı pehlivan güreşinden çıkıp dün sahanın her yerine ayak izlerini bırakan adamı oynadı. Belki kendi içinde özeleştiri yaparak kendisine döndü. Ve penaltıyı tecrübesiyle yarattı.
***
Eskişehirspor adına ikinci yarıdaki ruhsal dinginlik rakibi yıpratan dirence ve hıza dönüştü.
Dorukhan ikinci yarı ayaklanmasını başlatan isimdi.
Gönül birliğinin ikinci perdesinin baş aktörü oydu.
Ve maçın başında beklenen rahat galibiyet geldi.
Bu sezon şampiyonluk, takımdaki rütbesiz askerlikte gizli zaten.
Davasına sadık işçilikte.
***
Bu yüzden Dorukhan’ın kariyerinde ki en özel günlerinden biriydi.
Sadece ayağına top geldiğinde fark ettiğimiz Hasan Hüseyin’de dün farklıydı.
O’da güzel oyununu golle süsledi. Böyle bir günde iki Eskişehirli oyuncunun başrole soyunması da manidardı…
***
Sonuç olarak, böylesine zorlu günün anlam ve önemini bilen.
Ligdeki yolculuğuna sadakat gösteren Eskişehirsporlu futbolculardı.
Ve harika bir galibiyet aldılar.
Bunun adı sonucun kendisi olmaktır.
Bunun adı aşktır!
Her türlü olumsuzluğa rağmen kazanma aşkı!
Siyah-Kırmızlı futbolcular biliyor ki, uğrunda savaştığın aşk senindir.
Şimdi ise sıra yönetimin…
O’nlar anladı merak etmeyin!