Çocukken her şey ne kadar masumdu.

Ya da masum olan geçmiş miydi?

Bizim geçmiş…

Bir şiir vardı…

Bilmeyen yoktur.

Şiir şarkıya dönmüştü sonra, flütle çalınır, çocuklar seslendirirdi.

“Orda bir köy var, uzakta
O köy bizim köyümüzdür.
Gitmesek de, gelmesek de
O köy bizim köyümüzdür.

Orda bir ev var, uzakta
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.

Orda bir yol var, uzakta
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur.”

Şimdi her şey çirkin…

Şimdi her şey hesap kitap…

Tepebaşı Belediyesi Özel Kalem Müdürü Özcan Erkaya Keskin Barajı manzaralı villasıyla gündeme geldi.

Bir özel kalem müdürünün böylesi milyonluk bir villaya nasıl sahip olduğunu sorgulamayacağım bugün…

Hüzünlüyüm sadece…

İçim buruk…

O şiir ağlıyor.

Dizeler ağlıyor.

Evet…

Bir köy var uzakta ama o köy bizin köyümüz değil…

Bir ev var uzakta ama o ev bizim evimiz değil…

Bir yol var uzakta ama o yol bizim yolumuz değil…