Siyasetin içinde olanlar iyi bilir.
Partilerde üyeye ve delegeye hakim insanlar vardır.
Bu iş, adeta meslekleri olmuştur bu insanların.
Gerçekten söz sahibidirler üye ve delege üzerinde.
Destekledikleri adayı da bir yerlere getirebilecek güçleri vardır.
Tabii boşuna yapmazlar bu işi.
Aday olmayı düşünenler, bu sözünü ettiğimiz insanlara kaynak ayırmak zorundadır.
Aksi takdirde seçilme şansları yoktur.
Onlar da, aday olacaklardan alacakları kaynağı, mahiyetinde olan ve sözünden çıkmayanlara dağıtırlar.
Hem de çeşitli yollarla.
Bunun bir örneği yaşanmış Eskişehir'de.
Yukarıda sözünü ettiğimiz konumda bulunan...
Yani, delege ve üye üzerinde oldukça etkili olan bir partili, aynı partiden adaylığa hazırlanan birisine;
-"Sen aday olmayı düşünüyorsun. İyi güzel de. Bu iş için kaynak ayırdın mı?" diye sormuş.
Aday olacak kişinin;
-"Ne kaynağı?" diye sorması üzerine de...
Bu işlerin ve işleyişin böyle olduğunu uzun uzadıya anlatmış.
Adaylığı kafasına koyan ve bu durum da biraz garibine giden kişinin;
-"Ben kaynak falan veremem. Ama parti binasına sandalye, masa aldım. Bir çok para harcadım" demesi üzerine de bizimkisi;
-"O zaman seçim geldiğinde, parti binasının karşısına geçer, iki elini şöyle havaya açar ve 'Ey Masa sandalye. Ben seçime giriyorum. Ne olur bana oy verin' dersin. Masa ve sandalyenin verdiği oyla da seçilir gidersin" diye cevabı yapıştırıvermiş.
Yukarıda da söyledik.
Birileri aday olmaya niyetleniyor.
Ama, aday olmak öyle kolay değil.
Hele hele mevcut siyasi partilerde işleyiş ortadayken...
Sadece zaman ayırmakla olmuyor bu iş.
Para da harcamayı gerektiriyor.
Dahası...
Çoğu zaman şansın, harcanan para oranında artıp, azaldığı bile oluyor.
Hani çoğu insan diyor ya "Parasız siyaset olmaz" diye.
Söylenen doğru galiba...