Futbolda önce kendine, sonra rakibine saygı duyacaksın!
Yoksa dün olduğu gibi eksilirken çoğalan bir rakip yaratır, kendin ise rezalet sayılabilecek bir oyunun başrol oyuncusu olursun.
Maçın bütününe bakarsanız, Sivasspor beklenen oyununu oynadı. Eskişehirspor ise beklenmeyen.
Sivas'a beraberliğe götüren yürekli mücadeleleriydi. Sahanın her yerinde yardımlaşmayı üst seviyede tutarak, takım gibi oynadılar.
Eskişehirspor'un vasatı aşmayan görüntüsüne, rakibin eksilmesiyle rehavet de eklenince, beklentilerin aksine tatsız tuzsuz bir maç izledik. Eksik kalan rakip karşısında ne bir organize atak, ne de bir gol pozisyonu üretebildi Eskişehirspor. Sahada kendi kafasına göre yüzde 60 tempoda oynayan futbolcu grubu vardı.
Eskişehirspor orta alan oyuncuları pozisyonları ayaklarında gevelerken, kanatlar da sessiz gölgeler gibiydi. Ne savunmada ne de hücumda varlardı.
Dövüşmeden puan kaybeden bir takımın, kazanmak için önce kendini yenmesi gerek. İkinci yarıdaki Sivas'ı silip süpürmesi gereken takımın adı Eskişehirspor olmalıydı. Son dakikada saçma sapan gol yiyen takımın adı değil!
Bu yıl takıma henüz beş kuruşluk fayda sağlamayanları, sözleşme hükümlerinden başka şeyler de ilgilendirmeliydi. Sözleşme imzalarken pazarlıkta yaptıkları inatlarını biraz da forma için sahada da görsek keşke.
Eskişehirspor'un zorlu bir dönemece girerken, dünkü rezaletiyle yüzleşmesi, gelecek haftaların aydınlığı adına iyi oldu düşüncesinden yola çıkarken, gerçekleri göz ardı etmeyelim.
Hakemin güvensiz duruşundan ziyade, Ersun Yanal'ın yanlışlarının öne çıkarılması, Eskişehirspor'un hayrına olur. Bizim bildiğimiz cesur futbol oynatan Yanal, dün taraftar önünde ilk galibiyet almanın heyecanına kapıldı olsa gerek. Kendisi ile hiç bağdaşmayacak hamleler yaptı. Yanal günlük sonuçtan ziyade, bu takımda futbol felsefesini en kısa zamanda değiştirmeye odaklanmalı. Yoksa dün akşam ki düşünce tarzıyla Eskişehirspor'a verecekleri değil, bu kulüpten neler götüreceği konuşulur.