Okuma ve öğrenme zorluğu çeken çocuklara özel eğitim veren bir okul için bağış toplama yemeğinde, çocuklardan birisinin babası katılımcılar tarafından asla unutulmayacak bir konuşma yaptı. Okula ve kendini adamış öğretmenleri kutladıktan sonra şöyle bir soru sordu: " Dışarıdaki etkenler tarafından etkilenmedikçe doğa herşeyi mükemmel bir şekii ve sırayla yapıyor. Ama yinede oğlum Shay, diğer çocukların öğrendikleri gibi öğrenmiyor. Diğer çocukların anlayabildiği gibi anlamıyor. Oğlumda doğal olması gereken şeyler nerede?"
Bu soru karşısında dinleyiciler sessiz kaldılar. Baba devam etti. "Ben inanıyorum ki, dünyaya fiziksel ve zeka engelli Shay gibi bir çocuk geldiğiinde, gerçek insan doğası kendini gösterme fırsatını buluyor. Ve bu da insanların o çocuğa davranış şekillerrinde kendini gösteriyor." Ve sonra aşağıdaki hikayeyi anlatmaya başladı.
Shay ve babası bir gün parkta Shay'ın birkaç çocuğun Baseball oynadıklarını gördüler. Shay sordu, "Acaba oynamama izin verirler mi?" Shay'in babası çoğu çocuğun Shay gibi bir çocuğun takımlarında oynamasini istemeyecekelerini ama aynı zamanda eğer oğluna izin verirlerse oğlunun o çok ihtiyacını duyduğu, engelleri tarafından kabul edilmemenin özgüveni ve sahpilenme duygusunu vereceğini de biliyordu.
Shay'in babası çocuklardan birinin yanına yaklaştı. ve (fazla birşey bbeklemeyerek) Shay'in oynayıp oynayamayacağını sordu. Çocuk şöyle danışabileceği birilerine baktı ve sonra " şu anda 6 sayı gerideyiz ve oyun sekizinci turunnda. Herhalde takıma girebilir ben de onu dokuzuncu turda vurucu olarak sokmaya çalışırım" dedi.
Shay büyük gayretle takımın yanına gittti. Ve yüzünde kocaman bir gülümseme ile takım t-sihirtini giydi. Babası gözünde yaş, kalbi sıcak duygularla onu izledi.
Çocuklar oğlunun kabul edilmesinden dolayı babanın mutluluğunu gördüler. Sekizinci turuun sonunda Shay'in takımı birkaç puan kazandı ama hala 3 sayı gerideydi. Dokuzuncu turun başında Shay eldiveni eline geçirdi ve sağ açık sahaya çıktı. Ona doğru hiç top isabet etmemesine rağmen oyunda olmaktan sonn derece mutluydu ve babası ona tribünden el salladığını gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takımı yine puan kazandı. Şimdi bütün kaleler doluydu, oyunu kazanma şansı ortaya çıkmıştı ve topa vurma sırası Shay'e gelmişti.
Bu noktada Shay'in vurucu olmasına izin vererek oyunu kaybetme riski mi almalıydılar? Şaşırtıcı bir hamle ile Shay'e sopayı verdiler. Herkes topa isabet ettirme şansının sıfır olduğunu biliiyordu çunku bırakın topa vurmayı Shay sopayı bile elinde tutmasını bilmiyordu.
Ama Shay sahaya çıktığında top atıcı diğer takımın kazanma şanslarını bir kenara bırakarak Shay'e bu fırsatı tanıdıklarını görünce birkaç adım öne giderek yumuşak bir şekilde topu Shay'e doğru fırlattı. İlk topa Shay zorlukla sopayı savurdu ama ıskaladı. Atıcı tekrar birkaç adım öne doğru geldi ve topu yine yumuşak bir şekilde Shay'e doğru attı. Shay sopayı savurdu ve hafifçe topa dokunarak yere attıcıya doğru vurdu. Oyun şimdi bitecekti. Atıcı topu yerden aldı ve ilk kaledeki adamına kolaylıkla atabilecek ve Shay'i sobeleyerek oyunu bitirebilecekti.
Ama atıcı topu aldı ve ilk kaledeki adamının başının üzerinden diğer takım arkadaşlarrının erişemeyeceği yere fırlattı. Tribünleerdeki herkes ve iki takımda bağırmaya bağırdılar "Shay ilk kaleye koş!" Shay hayatında hiç bu kadar uzağa koşmamıştı ama ilk kaleye gidebildi. Şaşkınlıktan büyümüş gözleriyle yere çöktü.
Herkes bağırmaya devamm etti, "İkinci kaleye koş, ikinci kaleye koş" Nefes nefese Shay zorlukla ikinci kaleye koşabildi. Shay ikinci kaleye geldiği sırada açık sahada diğer takımdan biri topu almıştı... Takımın en küçüğü olan bu çocuk kahraman olma şansını elinde tutuyordu. Topu ikinci kaledeki adamına atabilirdi ama top atıcısınıın niyetini anladığında o da kasıtlı olarak topu üçüncü kaledeki arkadaşının başının üzeriinden attı. Herkes bağırıyordu "Shay, Shay, Shay, bütün yolu koş Shay"
Karşı takımdan birinin yardım ederek onu üçüncü kaleye doğru döndürmesiyle Shay üçüncü kaleye koşabildi. " Üçüncüye koş! Üçüncüye koş!"
Shay üçüncüye gelirken diğer takımdaki çocuklar ve seyirciler ayağa kalkmışlardı ve bağırıyorlardı " Shay hepsini koş shay hepsini koş" Shay hepsini koştu ve oyunu takımı için kazanan bir kahraman olarak herkes tarafından alkışlandı. " O gün" dedi babası, gözlerinden yaşlar aşağıya doğru süzülerek "iki takımdaki çocuklarda dünyaya bir parça sevgi ve insanlık getirmeyi başardılar."