Dün kendimize gerekeni aldık. Eskişehirspor'un sadece takım bütünlüğe ihtiyacı vardı. O da zaten Adana da Siyah Kırmızılı formayı giyen futbolcularda vardı.
***
Maç oldukça tempolu başladı.
Saldırırken genişleyen, top rakipteyken daralan bir Eskişehirspor izledik ilk dakikalarda.
Adana Demir'in savunma arkalarına sarkışı ürkütücüydü. Ancak Göztepe'de Eskişehirspor'u canını yakanlar bu kez Adana Demir'in penaltısını es geçti.
Eskişehirspor'un ağırlığını hissettirdiği anlarda kalitesi de net şekilde sahaya yansıdı. Sonra Erkan Zengin'in golü geldi.
Attığımız golden sonra özellikle ikinci yarıda topun daha çok Adana Demir'de kalır gibi olması yapaylıktı da, bizim ayağımızdaki topun futbola yansıması daha gerçekçiydi.
Onların kendilerine kilitlenme sebeplerini biz oluşturduk.
Onların pozisyon gevelemesine biz izin verdik.
Rakip kale önünde tenhalardaydık ama mesele işi bitirmek olduğunda bu işi nasıl kotaracağımızı en yalın haliyle gösterdik.
Bunun adı ustalıksa, bu ustalığın hakkı olanı da aldık.
***
Takım çok mu iyi oynadı?
Hayır...
Kafamızda ki soru işaretleri yok oldu mu?
Hayır...
Ama dün Adana'da kötü oynadığımız dakikalarda bile şüphe duymadım.
Dün 3 puan yerin yedi kat dibinde olsa yine de alırdık.
Çünkü düşünce disiplini de bizdeydi.
İnanç da..
Ve en önemlisi takım ruhu da...
***
Uğur İnceman'ın savunmada oynayışının handikabını örten bir Hakan Çinemre vardı mesela. O Adana da fellah gibiydi. Savunmanın direniş işçisiydi. Bu maç için hikaye yazılacaksa, konu Çinemre üzerinden yürürdü.
Erkan Zengin'e gelince...
Elmas her zaman elmastır.
Kalitesi yeter...
O da böyle maçlarda zaten sahneye çıktı mı, Es-Es'i zirveye çeker...
***
Adana'da üzerimize düşeni fazlasıyla almalıyız. Kalitenin de takım bütünlüğü ile değer bulduğunu görmeliyiz. Eskişehirspor'a gerekli olanın bu bütünlükle hareket etmek olduğunun da altını çizmeliyiz.
Ve şunu bilmeliyiz;
"Ben değil, Biz ruhu" her daim sürürse, işte o zaman gelecek Eskişehir için çok daha güzel gelecek.