Tren bir hastanenin doğumhanesinde başlıyor yolculuğuna. O sizin treninizdir, siz de onun yolcusu. Treniniz giderken, ara istasyonlarda durur. Sizin inmekle yolculuğa devam etmek arasında karar vermek için vaktiniz yoktur.
Trenin durduğu 2. istasyon sizi, ilk cinselliğinizi yaşamaya davet eden tabelalarla doludur. Tren düdüğü çalar, geride kalır denenmemiş heyecanlar.
3. İstasyonda, bir arkadaş ıslığı uğruna bırakıp inmek vardır trenden. Yanında olmak zor zamanlarda, yani adam gibi yaşamak arkardaşlığı... Ne var ki vakit dar, yolculuk tercihkardır.
4.İstasyonda bireysel mutluluklar uzanır. Zenginlik ve risk... İstasyonda yan yana durup dişlerini göstererek sırıtır yüzünüze... Zenginliği ve riski istasyonda bırakıp devam edersiniz.
5. İstasyonun gök gürültüsünü andıran sesleri, daha kilometreler öncesinden duyulur. Zulme ve haksızlığa başkaldıranın şanlı, ama o ölçüde sancılı bayrakları sarmıştır dört bir yanı.
6. İstasyonda, kır çiçekleri arasında aşkın isyankar tomurcuklarının kokuları dolaşacaktır pencerelerden. Ve anlaşılacaktır ki aşk acılarla yaşanacaktır.
Sonra 7. İstasyon. Tren durur. Makinistler, ışıkçılar terk ederler mekanı. Kimi bekliyor ıssız bozkırdaki bu cenaze töreni? Bu, son istasyondur. Birden bire vurur sancısı pişmanlıkların. "Keşke, keşke dursaydık" dersiniz,. önceki istasyonlarda.
Hep treni kaçırmaktan söz edilir ya hayatta,
oysa treni kaçırmak olası değildir ki... Siz durulacak ve inilecek istasyonları bilin yeter ki ... Yaşayın yaşaabildiğiniz kadar ara istasyonlarda...