Ulusların kendi tarihlerine, o tarihlerden de dünya tarihine geçmiş ünlü kişiler vardır. Uluslar, bu ünlü ve tarihe mal olmuş kişilerin anılarım yaşatmak için ellerinden ne gelirse yaparlar. Anıtlar, heykeller dikerler, şarkılar ve destanlar düzerler. Kimi uluslar da... o kişilerin geride bıraktıkları 'şey'lerini koruma altına alırlar, üzerine titrerler.
-Sir Thomas More'un başı: İngiliz devlet adamı Thomas More (1478-1535) idama mahkum edilmiş ve başı kesilip gövdesinden ayrılmıştı. Aldılar, haşladılar, bir sırığa takara Londra Köprüsü'nde millete 'teşhir' ettiler.
Bir ay geçmişti ki, More'un kızı Margaret Roper köprübaşına gitti, nöbetçilere para yedirdi, başın sırıktan yere düşürülmesini sağlattı ve tam düşerken de yetişip başı yakaladı. Para yiyen nöbetçiler More'un başının alınıp kızının evine götürülmesine izin verdiler.
'Vefalı' kız, babasının başını kurşun bir kutuya koydu, çeşitli baharatlarla koruma altına aldı. İşi 'çakan' komşuları yetkililere ' gammaz'ladılar ve tutuklattılar. Margaret Roper buna hakkı olduğunu savundu, "Babamın başı balıklara yem olmamalı" diye diretti yargıçlara.
Hapse attılar, bereket çabuk salıverildi. 1544 yılında da öldü ve mezarına babasmın başıyla birlikte gömüldü. 1824 haziranında mezar açıldı, baş çıkarıldı, Cantebury'deki St. Dunstans Kilisesi'nde sergilendi.
-Anne Boleyn' in kalbi: İngiltere Kralı VIII. Henry 'nin karısıydı. Kocasının emri ile başı kesildi, fakat bu arada nasıl olduysa oldu, kalbi çalındı. Anne Boleyn'in (1507-1536) kalbi uzun süre Sulfolk'taki St. Tpetford Kilisesi'nde saklandı, bir yıl sonra bulundu ve kilise orgunun altına gömüldü.
- Henry Grey'in başı: Kızı Lady Jane Grey ülkeye kraliçe olmuştu, egemenliğinin dokuzuncu gününde babası Sulfolk Dükü'nü başını keserek idam ettiler. Kraliçe bu başı mumyalattı, o gün bugün Londra'da St. Botolph Aldgate'te ele güne sergileniyor.
- Sir Walter Raleigh'ın başı: Baş kesmeye bayılan İngiltere'de saray soylularından Sir Walter Raleigh'ın (1552-1618) başı da gövdesi üzerinde kalamadı. Eşi, eksik vücudunu gömdürdü, başı mumyalattı ve tam 29 yıl yanından ayırmadı.
- Ben Jonson' un topuk kemiği: İngiliz tiyatrosunun ünlü oyuncusu Ben Jonson (1577-1637) öldüğünde Westminser Abbey'e ayakta durur 'pozisyon'da gömülmüştü. 1848 yılında çıkan bir kargaşada mezar altüst oldu, sivri akıllının biri bu fırsattan yararlanıp adamcağızın topuk kemiğini 'yürütüverdi'. Kemik sonradan büsbütün kayboldu, ancak 1938'de bir eski eşya satıcısının dükkânında bulundu.
- Oliwer Cromwell'in başı: Bu İngiliz devlet adamı (1599-1658) öldüğünde görkemli bir cenaze töreni ile Westminser Abbey'e gömüldü. Üzerinden iki yıl geçmişti ki cesedi vahşi bir saldırıya uğradı, kızağa takılıp sürüklendi, götürüldüğü yerde bir direğe asılıp gün batımına dek orada bırakıldı. Cellatbaşı geldi, cesedi kesip biçti, parçaladı, vücudu kaldırdığı gibi bir çukura fırlattı. Başı da Westminser Hail binasının damına dikildi. Baş 24 yıl orada bir sırığa takılı olarak kaldı. 1685'te çıkan azılı bir fırtına, başı damdan yere indirdi. Bir muhafız yüzbaşısı aldı, evine götürdü, bir baca içinde sakladı. Bu arada bütün Londra baş hırsızının peşine düşmüştü. Yüzbaşı ölüm döşeğinde ruhunu Tanrı'ya teslim ederken sırrını kızına açtı ve Cromwell'in başı da 1710'da ancak ortaya çıkabildi.
- I. Charles'in dördüncü boyun omuru: İngiltere Kralı I. Charles (1600-1649) başı kesilerek idam edilmiş, sonra Windsor şatosuna götürülerek VIII. Henry'nin mezar odasına gömülmüştü. Tabutlar yıllardır kayıptı. 1813'te bulundular. Krallık cerrahı Halford bir otopsi yaptı ve arada kralın dördüncü boyun omurunu da çaldı. Ustalıkla kesip çıkardığı bu omuru tam 30 yıl tuzluk olarak evinde kullandı. Sonunda Kraliçe Vitoria duruma el koydu da omur alınıp kralın tabutuna yeniden konuldu.