İnovasyon genel, olarak; bilim ve teknolojinin ekonomik ve sosyal yarar sağlayacak biçimde yenilenmesi anlamına geliyor. Ama bu yenilenme, sadece bilim ve teknolojiyi ilgilendirmiyor; iş dünyası açısından bu değişimin çıktılarının pazarlanabilme özelliğine sahip olması gerekiyor. Yeni bir müşteri kitlesi yaratan yeni bir ürün, bir üründe yapılacak bir değişiklik, pazarlama veya dağıtımda kullanılacak yeni bir yaklaşım, yeni bir pazarın yaratılması veya daha verimli iş yapmaya yönelik örgütsel bir yapı değişikliği gibi unsurların tümü inovasyon kapsamında sayılabilir.

İnovasyonların pek çoğunun arkasında farklı disiplinlerden gelen, değişik sayıda çalışanların oluşturduğu takımlar bulunur. Bu takımlar sayesinde işletmede oluşturulan inovasyon sonucu ortaya çıkan ürün pazara sunulur. Takımlarda yer alan geliştiriciler ve müşteriler bulgularını pazarda yaşayabilme ve sürdürülebilirlik özelliğine sahip tasarımlar haline dönüştürürler.

İnovasyon fikrinin nasıl ortaya çıkacağı konusunda kesin bir şey söylemek zordur. Kimi zaman bir anda kıvılcım hızında ortaya çıkan inovasyon bazı örneklerde uzun bir ar-ge süreci gerektirebilir. İnovasyonun ortaya çıkış şekli ne olursa olsun, son ürünün pazara sunulması için değişebilen uzunlukta bir geliştirme süresine ihtiyaç duyulur.

Mevcut ürünler açısından baktığımızda –beklenmeyen durumlar dışında– işletmenin tedarik zinciri düzenli ve istikrarlı bir akış gösterir. Yaratıcılık ve inovasyon ise bu akışta dalgalanmalara neden olur. Böyle bir dalgalanma yeni ürün için mevcut olanın dışında yeni tedarik bağlantıları anlamına gelir. İşletmenin onaylı tedarikçi listesi yeni ürün için gerek duyulan hammadde, malzeme ve diğer ihtiyaçları sağlayabilir mi? Bir başka deyişle; inovasyonun prototipten ticari ürüne dönüşebilmesi için tedarikçilerin işbirliğine gerek duyulur. Tedarikçilere rağmen inovasyon zordur.

Pazarda ürün ve hizmet olarak somutlaşan değer, müşterilerin ihtiyaçlarını tatmin etmeyi hedefler. Müşterinin beklenti, istek ve taleplerine yakın olmak ise kalite olarak tanımlanır. Dolayısıyla inovasyonu ve ürün geliştirmeyi müşteri olmaksızın düşünmemiz mümkün değildir. İşletme, müşteriyi, onun görüş ve algılarını inovasyon ve ürün geliştirme sürecine katmak için uygun yaklaşımları ve süreçleri oluşturmak zorundadır. Bunun yolları arasında odak gruplarını, araştırmaları, röportajları ve gözlem yapma tekniklerini sayabiliriz. Böylece üretici ve müşteri rol paylaşımı yapmış olacaklar.

İşletmenin ekosisteminde müşteriler ve tedarikçilere ek olarak benzer ürünler yapan veya yapabilecek olan rakipler de yer alır. Rakip işletmeler aynı pazar ve müşteri gruplarını kazanmak üzere mücadele ederler. Ancak Küresel çağ, rakip işletmelerin pazarda rekabet ettikleri halde kazan-kazan anlayışı çerçevesinde rekabet öncesi işbirliği yapabileceklerini ortaya koymaktadır. Dolayısıyla iş dünyasında bir tehdide aynı zamanda bir fırsat olarak bakılabileceği gibi, rakipler de bazı alanlarda işbirliği yapmak için uygun paydaşlar olabilir. Bu nedenle yeni iş kültüründe rakipler inovasyon sürecinin paydaşı olmak aday unsurlar arasındadır. Rakiplerin aralarında neleri paylaşacakları ise kendi dışa açıklık stratejileri ile ilgilidir.

İşletme yöneticileri ve çalışanları, kendileri de başka ürün ve hizmetlerin tüketicileri olmalarına rağmen pazardaki ortalama müşterinin kalbine ve aklına sahip değildir. Değişik ‘körlükler’ nedeniyle işletmenin ürün ve hizmetlerini müşterilerin gözüyle görmeleri zordur. Ayrıca sonraki inovasyon fırsatının nereden ve nasıl geleceği de belli değildir. Bu zorlukları aşmanın en önemli yollarının başında işletmenin dışa açıklığı başarması gelir. Açık inovasyonun gerçekleştirmek için artık elimizde İnternet ve sosyal medya platformları gibi güçlü araçlar var. Şimdi mesele, bu işbirliği kolaylıklarından yararlanacak strateji, politika ve programları geliştirip uygulamaya koymaktadır.