Bazen ne kadar kızgın yada ne kadar kırgın olursan ol bir anda her şeyi unutup sadece sımsıkı sarılmak istersin tek kelime konuşmadan. Ama bir şey engel olur sana. Sanki tutar seni, geri çeker ve yapma der. Nedir o engel olan ve seni tutan şey biliyor musun; gurur.

Ah gurur, sen nasıl bir hapishanesin ki insanı yıllarca yalnızlığa ve hasrete mahkum ediyorsun. Senden kurtulmanın bir yolu yok mu?

Gururu yenmek bir nevi özgürlüktür adeta. Kanatlanıp uçmaktır engin denizlerin üzerinde, mavi gökyüzünde. Kurtuldum beni sıkan o kelepçeden diyebilmektir ve sonu ne olursa olsun yapamadıklarından pişman olmayacağını çünkü herşeye rağmen deneyeceğini bilmektir.

Aşkta gurur olmaz derler. Aşk, sevgi hepsi bir bütün. Hatta sadece aşkta mı olmaz gurur, bence dostluk, arkadaşlık, hatta kardeşlikte bile yeri gelip yapılıyor gurur ve yıllarca boş yere küslüklere neden oluyor.

Gurur ne kadar da içi boş ama söylemesi bir hayli dolu ve zor olan anlamı büyük bir kelime. Gurur sadece üzer insanı. Hatta ruhu yorar. Bir özür, bir tatlı söz, bir içten bakış, bir sarılış neleri değiştirip düzeltmez ki aslında!… Ne demiş büyüklerimiz; tatlı dil yılanı deliğinden çıkartır. İnsanlar konuşa konuşa… Karşılıklı konuşmayla, alttan almayla, hoşgörüyle aşılamayacak engel yoktur ki oysa. Gurur yapmak, pire için yorgan yakmak boşuna. Şu üç günlük dünyada sevip, sevilmek, neşe içinde yaşayıp mutlu olmak varken gurur yapmak ve zamanı boşa harcamak niye?

Hadi boşverin gururu. Kapayın eski defterleri. Her şey bugün yaşanmalı; özürse özür, tövbeyse tövbe, helallikse helallik... Belki de yarın yok, ölümün saati yok!..

Bazıları küs uyudu, sabah barışırız diye. Ama uyanamadılar… Bazılarının gurbete düştü yolu. Gurbet zor, gurbet acı… Gidip de dönmemek, dönüp de bulmamak var. İşte onun için bırakın gururu. Vakit varken sımsıkı sarılın sevdiklerinize. Kırdıysanız özür dileyin, gönüllerini alın. Hayat kısa. Sevip sevilerek, mutlu mesut yaşayın işte doya doya…