Kedi nankör, tilki kurnaz, yılan sinsi, insan hepsi!.. Ne güzel söylemiş kim söylediyse değil mi?

Kimseye güven yok bu dünyada. Herkes çıkarcı olmuş, menfaatleri doğrultusunda yaşıyor. Sevgi, saygı, vefa yok. Herkes birbirini sırtından vurmaya çalışıyor. Sinsice, kurnazca adeta zehirli bir yılan gibi en ummadığı anda sokmaya uğraşıyor.

Dünya yalan, ilişkilerin çoğu sahte. Samimiyet yok, niyetler kötü, kalpler kirli. Aldatmaların haddi hesabı yok. Gerçek seveni bulmak, temiz kalmak, sevdayı masumca yaşamak günümüzde çok zor. Buna izin vermiyorlar.

Eskidenmiş o çıkarsız ilişkiler, tertemiz kalpler, masallarda kalmış içi şefkatle dolu sevgililer. Aşkı yaşatmıyorlar. Yarım bırakıp kaçıyorlar. İnsanı yaşarken öldürüyorlar. Yaşayan bir ölüye döndürüyorlar. Ama yaşıyorsun bir şekilde işte, mecbursun, nefes alıyorsun. Hayatın telaşından ve koşuşturmasından dünyanın aslında ne kadar boş olduğunu için fazlasıyla dolduğunda anlıyorsun.

Kuşku duyuyorsun bazen sevdiklerinden, canın bildiklerinden. İçin acıyor, zaman dursun diyorsun, dünya dursun istiyorsun. Her gün içine düşen şüpheyle biraz daha tükendiğini hissediyorsun. Kimi anlar yaşamak istemiyorsun. Çünkü kuşkuyla yaşamak zordur. Kuşku insanın kalbini kemirir. Kuşku bir kez düştüyse içine, düş peşine. Eğer yakaladıysan yalanını vur tekmeyi, bırak bak işine. Çekme sakın sineye, sakın yorma kalbini, yazık sevgine, yazık değil mi emeklerine?

Unutma kimse senden değerli değil. Sen yine sevmeye devam et. Küsme kimseye. Kalbini kapama ikişkilere, yeni birilerine…Umut ek kalbine, o umudu sula güzelce ve yeşermesini bekle.

Biliyorsun yarın güneş yine doğacak, yeni bir gün başlayacak, hayat mucizelere gebe, sana kimbilir ne sürprizleri olacak. Sonra yine gece olacak, gökyüzünde yıldızlar parlayacak, dolunay çıkacak. Yine üzüleceksin, bazen sevineceksin. Hayat bu, boşver, takma fazla. Napalım biz de biten dolunaylardan kırpıp kırpıp yıldız yaparız. Bu koskoca galakside bir küçük yıldız oluruz, sadece dikkat edenlerin görebildiği… Olmaz mı?