Çok kavgacı bir toplum olduk... En ufak, önemsiz tartışmalar bile büyük kavgalara, yaralamalara hatta cinayetlere sebep oluyor son zamanlarda ülkemizde. Televizyon kanallarında, internette ve gazetelerde hemen hemen her gün olumsuz haberlere ve kavgayla başlayıp, cinayetle sonuçlanan olaylara tanık oluyoruz. Alttan alma, sevgi, saygı, hoşgörü kalmadı artık günümüzde.

Kentlerde apartmanlar yükseldikçe komşuluk ilişkileri de yok olmaya başladı. Kimse birbirini tanımıyor, karşılaşsa merdivende yada asansörde selam vermiyor. En ufak bir gürültüde komşu komşusunun kapısına gelip ağza alınmayacak laflar söyleyip, kalp kırıyor, kavga çıkarıyor. Belki fındık kabuğunu doldurmayacak şeyler yüzünden sinirler geriliyor.

Hemen her gün gerek toplu taşıma araçlarında gerekse trafikte tartışmalara ve kavgalara şahit oluyoruz. Başlayan küçük münakaşalar adli mercilere intikal ettiğinde sanki kan davası misali uzayıp gidiyor. Eskidende olurdu bu tür tartışmalar ve kavgalar ama bir çoğu gerek araya giren büyükler sayesinde gerekse karakollardaki polisler tarafından çözülürdü. İnsanlar daha hoşgörülüydü, barışmak daha kolaydı sanki, kavgalar da şimdiki gibi mahkemelerde uzayıp gitmiyordu öyle.

Son zamanlarda sık sık duyuyoruz, aile içi şiddet had safhada. Özellikle de kadın cinayetleri... Mutlu başlayan evliliklerin bir çoğu maalesef küçücük anlaşmazlıklar yüzünden cinayetle noktalanıyor. Burada olan en çok da çocuklara oluyor ne yazıkki. Küçük yaşta o çocuk hem annesini kaybediyor, hem psikolojisi bozuluyor, ömrü boyunca içinde kapanmayan yaralar açılıyor, hem de babası ceza evine giriyor ve çocuk katilin çocuğu olarak damga yiyor. Üstüne bir de yalnız kalıyor. Ayrılan eşler ev basıyor, kadın barışmak istemediği halde adam eşine zor kullanıyor, karşı taraftan da olumlu bir tepki alamayınca hemen şiddete başvuruyor. Ne demişler; zorla güzellik olmuyor ve öfkeyle kalkan her defasında zararla oturuyor.

Sadece aile içi şiddet mi? Trafikte de benzeri olaylar söz konusu. Günümüzde trafikte seyir halinde olan sürücülerin artık pek çoğu araçlarında beyzbol sopası ve levye bulunduruyor. En ufacık bir tartışmada bu levye ve sopalar ortaya çıkıyor. İnsanlar da maalesef bunu seyrediyor. Ayırmaya çalışan bile yok çünkü artık herkes korkuyor ve başının belaya girmesini istemiyor.

Kısacası artık ne komşuluk, ne dostluk, ne hoşgörü, ne sevgi saygı kaldı. Herkes adeta patlama noktasında. Yüzler gülmüyor, suratlar asık, insanlar artık birbirlerine selam verip gülümsemeyi bile unuttu. Hani derler ya herkesin derdi başından aşkın. Kimse gerçekten mutlu değil gibi.

Ama şunu da unutmayalım, ne olursa olsun hiç birimiz öfkeyle ve şiddete başvurarak bir yere varamayız. Sorunları bu şekilde çözemeyiz. Her zaman hoşgörülü ve tatlı dilli olmalıyız. Ne demişler, tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır.