Vietnam'da savaştıktan sonra sonunda evine dönmekte olan bir asker hakkında bir hikaye anlatılır:

       San Francisco'dan ailesini aradı: "Anne, baba, eve dönüyorum, ama sizden birşey rica ediyorum. Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum."
       "Memnuniyetle, onunla tanışmak isteriz" dediler. 
       çocuk "Bilmeniz gereken birşey var" diye devam etti, "arkadaşım savaşta ağır yaralandı. Mayına bastı ve bir koluyla ayağını kaybetti. Gidecek hiçbir yeri yok. Bizimle kalmasını istiyorum."
       "Bunu duyduğuma üzüldüm oğlum. Onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz belki."
       "Hayır baba, bizimle yaşamasını istiyorum."
       "Oğlum" dedi babası, "bizden ne istediğini bilmiyorsun. özürlü biri korkunç yük olur. Bizim kendi hayatımız var. Böyle birşeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyiz. Bence arkadaşını unutup eve dönmelisin. O kendi başının çaresine bakacaktır."
       çocuk telefonu kapattı. Ailesi ondan bir süre haber alamadı. Bir süre sonra San Francisco polisinden bir telefon geldi. Oğullarının yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrendiler. Polis intihar olduğuna inanıyordu. üzüntü dolu anne - baba hemen San Francisco'ya uçtular ve oğullarının cesedini teşhis etmek için morga götürüldüler. Onu tanıdılar ve bilmedikleri birşey daha öğrenince dehşete düştüler: Oğullarının sadece bir kolu ve bir bacağı vardı...