Eski zamanlarda, üç atlı bir çölden geçiyordu. Kurumuş bir nehir yatağından geçerken, gaipten bir ses duydular: “Durunuz!” diyordu o ses.

Hemen atlarını durdurdular. Ses, atlarından inmelerini söyledi: “Yerden bir avuç taş alarak ceplerinize doldurun ve yolunuza devam ediniz. Yarın güneş doğduğunda hem memnun olacak, hem de üzüleceksiniz” diye de sözlerine ekledi.

Atlılar denileni yapıp yollarına devam ettiler…

Ertesi sabah güneş yükselirken ellerini ceplerine sokan üç atlı, harika bir olayla karşılaştılar: Taşlar elmas, pırlanta, inci ve diğer kıymetli cevherlere dönüşmüştü.

Bu durumdan gerçekten büyük bir sevinç duyuyorlardı. çünkü sesin emrini yerine getirip taşları ceplerine doldurmuşlar, böylece şimdi sahip oldukları mücevherlere kavuşmuşlardı.

Bir yandan da üzülüyorlardı. çünkü yanlarına daha fazla taş almamışlardı.

İşte eğitimin insan hayatındaki yeri ve önemi, bu misaldeki gibidir. İnsan, aldığı eğitim nispetinde hayatta başarı elde edebilir. Elindeki çakıl taşlarını kıymetli cevherlere dönüştürebilir.