-Datça-

          Bu yazıyı tatil için gittiğim Muğla’ nın şirin ilçesi Datça ‘dan yazıyorum. üzerinden  saatler geçmesine rağmen ,içimdeki öfkeyi ve kişiliğimi esir alan sinirlerimi yatıştırabilmiş değilim hala…Bir tatil beldesinde beni bu denli derinden etkileyen şey, dün akşam Ankara’ da oynanan ve Es-Es ‘ in 5-0 kaybettiği Gençlerbirliği maçının skoru değil aslında.. Ortaya konulan futbolun analizini de yapmayacağım.

          Ayrıca, maça yüreğini  koyan  gençlerimizin  sahada verdiği    “ONUR MüCADELESİ” ile, armasının peşinden Ankara’ ya adeta çıkartma yapan  yüzlerce Es-Es taraftarının;  televizyon ekranından taşıp tüm ülkeye yayılan “DİRENİŞ DESTANI” ndan, gurbetteki bir Eskişehirli olarak gurur   duyduğumu da söylemeliyim. öfkemin sebebine gelince;

          çok isteyip de  hiçbir şey yapamamanın; hedefe ulaşmak isteyip de ulaşamamanın çaresizliği… Düşülen  dipsiz kuyudan çıkabilmek için yapılan  her hamlenin;  adına zaman denilen kavramın ve onu temsilcisi saatin, akrep ve yelkovanı arasına sıkışıp kalması… Artık,  arkadaş olduğum kabuslarımın : “ KORKUNUN ECELE FAYDASI YOK” diyerek  benimle alay etmesi…Son umuduma da pranga vurmak üzere tetikte bekleyen  ENDİŞELERİM…KORKULARIM….

          Yok, yok…bunların hiçbiri değil. .Zira ben Eskişehirliyim ve bu saydıklarımla yıllardır zaten iç-içe yaşıyorum. Acılara karşıda iyice şerbetlendim üstüne üstlük..

          Peki , öyleyse beni bu denli üzen ve öfkelendiren   ve kahreden gerçek neydi ?  Anlatayım:

          Kaldığım sitenin sahil gazinosunda , 5 -6 Eskişehirli arkadaşımla birlikte  Gençlerbirliği- Es-Es    maçını seyretmek üzere oturduğumuz televizyon ekranının :   -“ Yahu açın Sivas-Kasımpaşa maçını….  İKİNCİ LİG TAKIMI ‘ NIN MAçINI MI SEYREDEĞİZ?” diyerek değiştirilmek istenmesi, ve oradakilerin ve işletme sahibinin iş birliği ile kanalın değiştirilmesi ve biz Eskişehirlilerin   çaresizliği…Dışa vurmak istediğimiz ama uygar bir kentin bireyleri olduğumuzu hatırlayıp  içimize akıttığımız isyanımız…Sonra da sessizce olay yerini terk edip, ufacık bir telefon ekranına mahkum olarak  maçımızı izlemek…

         Hani Yağmur Yağar ya Bazen….Hani Şimşek çakar ya Aniden … Hani Gök Gürler ya Ardından.. .İŞTE öYLE BİR ŞEY….

          Lafın özü: -özellikle gurbette- ES-ES ‘İN KENDİNDEN BAŞKA DOSTU YOK…

           BU BöYLE BİLİNE…..