Genç bir çift, yeni bir mahallede kiraladıkları yeni evlerine taşınmışlar. Sabah kahvaltı yaparlarken, komşu da çamaşırları asıyormuş. Kadın çamaşır asan komşusunu göstererek kocasına;
─ Bak, çamaşırları yeterince temiz değil, çamaşır yıkamayı bilmiyor, belki de doğru sabunu kullanmıyor.
 Kocası hiçbir şey söylememiş, kahvaltısına devam etmiş. Kadın, komşusunu çamaşır asarken gördüğü her sabah aynı yorumu yapmış.
Bir ay kadar sonra, bir sabah, komşusunun çamaşırlarının tertemiz olduğunu gören kadın çok şaşırmış;
─ Bak, çamaşır yıkamayı öğrendi sonunda,  merak ediyorum, kim öğretti acaba?
Kocası:
─ Ben bu sabah biraz erken kalkıp penceremizin camlarını sildim...diye cevap vermiş kocası.
Hayatta böyle değil mi?
Başkalarını izlerken gördüklerimiz  baktığımız pencerenin ne kadar temiz olduğuna bağlıdır. Birini eleştirmeden ve hemen yargılamaya davranmadan önce kalp (pencere) durumumuza bakmak ve iyi olanı görmeye hazır olup olmadığımızı farketmek güzel bir fikir olabilir...
PENCERELERİMİZİ TEMİZ TUTABİLMEK DİLEĞİYLE...