İnsanı, diğer canlılardan ayıran en belirgin özellik aklını kullanarak düşünme yetisidir. İnsan düşünebilmesinin yanı sıra ahlak, merhamet, şefkat, cömertlik, vicdan, adalet, sabır, sevgi, iyilik gibi duygulara da sahiptir. Hayvanlardan, bitkilerden farklıdır yani, özeldir.

Allah der ki… Kulum ben sana düşünme gücü verdim. Sana sevme gücü verdim. Sana seçme gücü verdim. Sana gülme, hayal etme, konuşma, dua etme gücü verdim ve sen benim en büyük mucizemsin. Bize bahşedilen bu güçleri de doğru kullanıp kullanmamak bizim elimizde.

Biz insanlar öyle varlıklarız ki, duygusalız. Bazen aklımızdan çok hislerimizle hareket ederiz. İçimizden bir ses gelir ve o şeyi doğru yaptım sanarız. Belki bir zaman sonra yanıldığımızı anlarız ama iş işten geçmiş olur. Sonra endişeleniriz, korkuya kapılırız. Bunların hepsi çok insani çok gerçek duygulardır.

Günümüz günümüzü tutmaz bazen. Bir gün çok neşeli ve iyiyizdir, bir gün enerjimiz düşüktür. Bir gün inancımız fazladır bir diğer gün karamsar oluruz. Ama dedim ya öyle anlarda bile sakın siz siz olun karalar bağlamayın ve endişelenmeyin.
Allah, sizi herkesin terk ettiği yerde sahiplenir.
Yeterki elinizi ve içinizi ona açın sadece siz.

Eşinizle kavga mı ettiniz, yada sevgiliniz sizi kırdı mı, dostlarınızla aranızda bir yanlış anlaşılma mı oldu yoksa evladınıza mı üzüldünüz? Hayat bu ya her zaman dört dörtlük gitmez. İyi günleriniz olduğu kadar kötü günler de geçirebilirsiniz elbet. Bazen kahkaha atmak gelir içinizden, bazen hıçkıra hıçkıra ağlamak. Ağlamak da gülmek kadar güzeldir oysa. Rahatlatır insanı. Üstelik çok insancadır, samimidir, hatta sakinleştirir.

Gözlerinizde eğer yaş yoksa, ruhunuz gökkuşağına sahip olamaz. İçinizden geldiğinde ağlayın, dua edin, af dileyin, Allaha sığının, teşekkür edin, şükredin. İnsanı insan yapan; duygularıdır, inandıklarıdır, vicdanıdır, merhametidir, gözyaşlarıdır, ettiği şükürdür, kalbindeki sevgidir çünkü...