Anadolu’da bir köyde, bir delikanlı davullu zurnalı düğünle evlenmiş.

Düğünden bir ay sonra da askere gitmiş. Aradan on ay geçmiş ama köyden yeterli haber alamamış.

Asıl merak ettiği konu çocuğunun olup olmadığıymış. Hanımı okuma yazma bilmez, geleneğe göre babaya da böyle şey sorulmaz. 

Nihayet babasına yazdığı bir mektupta dereden tepeden söz ettikten sonra sonuna bir mani iliştirmiş:   

Güzel mektup gez de gel 

Bizim köye var da gel 

Bir iken iki olduk 

üç olduk mu sor da gel. 


Baba tahsilli biri değil ama çarıklı kurmay. O da cevabî mektubunda havadan sudan bahsettikten sonra oğlunun sorusuna bir mâni ile cevap vermiş:   

Bir dalda iki kiraz 

Böyle mektup yine yaz 

Tarla mahsul vermedi 

Gelecek yıl yine kaz.