çıplak ayakla okula gittiğim günlerden bir masal hatırlarım. Rüzgar güneşe der ki:

            -Ben senden daha kudretliyim. Bak şu ihtiyarın ceketini sırtından fırlatıvereceğim...

            Rüzgar esmeye başlar, fırtınaya dönüşür ama ihtiyar ceketine daha çok sarılır.

            Güneş ‘Beceremedin’ der.

            -Ben daha kudretliyim. İhtiyara ceketini şimdi çıkarttıracağım.

            Saklandığı bulutun arkasından çıkan güneş bir gülümsemeyle ortalığı ısıtıverir. İhtiyar ceketini çıkarır, neşe içinde yürür.

            Güneş rüzgara döner:

            -Nezaket ve dostluk, sertlikten kuvvetlidir.

DALE CARNEGIE