Saygın bir firmada yönetim,  işe girmek isteyenlere bir soru sormuş ve soruya en uygun cevabı veren kişiyi işe almışlar. Bu soruda doğru veya yanlış cevap diye bir şey yok, sadece  düşünce sistemi önemli.

Soru şu:
Karanlık yağmurlu bir gece,  yağmur yağıyor, fırtına var, gök gürlüyor ve siz sabaha karşı  02.00' de tek başınıza ıssız bir yolda araba ile gitmektesiniz.
Arabanız iki  kişilik. Biraz ilerde otobüs durağında 3 kişi bekliyor. Birincisi bir  doktor, sizi daha önce geçirdiğiniz kalp krizinden kurtarmış. 

İkinci kişi,  çok yaşlı ve hasta neredeyse ölmek üzere olan birisi. 

üçüncüsü, hayatınızın  rüyası, her zaman tanışmak için can attığınız birisi. Hava gittikçe  kötüleşiyor ve arabanızda sadece bir kişiye yer var. Böyle bir durumda ne  yapardınız?
Soruyu iyice düşünün ve en iyi cevabı vermeye çalışın. Adaylardan bazılarının cevabı şöyle olmuş: 

A. Hasta adamı en yakın hastaneye götürürdüm. 

B.  Doktor daha önce hayatımı kurtardığına göre onu alırdım. 

C. Manen  düşünürsem tabi ki hasta adamı alırdım fakat kendi geleceğim ve hayatım için,  her zaman tanışmak istediğim, hayatımın rüyasını alırdım. 

Burada doğru  veya yanlış cevap diye bir şey yok sadece her bir kişinin durumu  algılayışı ve ele alışı var.
Bu görüşmede cevapların % 90' i "yaşlı adamı  alırdım" olmuş; ama sadece bir kişiyi işe almışlar.
O kişinin  cevabı acaba nasılmış? 

Cevap şu: “Hemen arabadan inip anahtarı doktora verirdim,  doktor benim hayatımı kurtardığı gibi yaşlı kişiyi de hastaneye yetiştirip iyileştirebilir. Böylece ben de hayatımın insanıyla otobüs  durağında baş başa kalıp onu tanıma fırsatını elde edebilirdim. “
Bu  cevapla o kişi hemen işe alınmış. Verilen bütün diğer cevaplarda kimse  arabasını   vermeyi akıl  edememiş."