Ağustos ayının sıcak günlerinden biri yaşanıyor Eskişehir’ de… Gün yavaş yavaş ikindiden akşama doğru  yol almakta… Eve gitmek üzere bindiğim tramvayda; durak anonslarını yapan bayanın platonik sesi duyuluyor;  STADYUM diyerek…  Stadyum kelimesini  duyduğum yer tam da Es-Es ‘in  52  yıllık mabedi ATATüRK STADI ‘ nın yanı olunca ister istemez anılar canlanıyor gözümün önünde….

Tramvaydan inip onlara ,yani,  ANILARA  biniyorum;  Bu stadta Es-Es ‘ le birlikte yaşadığım sevinçlere, hüzünlere….

            Tarih 16 Eylül 1970…Yazdan kalma bir gün. Futbolda Avrupa Fuar Şehirleri Kupasında ülkemizi temsil eden Eskişehirspor, ilk maçta 1-0 mağlup olduğu İspanyol devi SEVİLLA  ile rövanş maçını oynamak üzere Eskişehir Atatürk stadının çimlerine çıkıyor.. Tüm ülke ve Eskişehir ayakta… Acaba kurulduğu ilk yılında 2.nci ligden 1.liğe çıkıp hemen ertesinde de 1. ligde fırtınalar estiren Es-Es,  İspanyol devini eleyebilecek mi?...

           Gelin bu tarihi maçın son dakikalarına  gidelim ve maçı  radyoda anlatan spikerin( Necati Karakaya )  sesine kulak verelim.:

         “ Evet sayın dinleyenler… Maçta son on dakikaya girilmek üzere…ES-ES  ‘ler bir gol bulabilmek için mütemadiyen (devamlı) bastırıyor. Sağlı-sollu ataklarla SEVİLLA  kalesini sıkıştırıyor. NİHAT ‘ın ortası KAPTAN FETHİ kafayı vurdu…Ah..! AUT…Sevilla Takımı  aut atışıyla oyuna başladı .Sekiz numaralı FLOY  topu 7 numaralarına aktardı.. Şimdi, 7  numaralı  BRUEZZO açık tribünlerin önünden Motor Sanat tarafındaki Eskişehir kalesine doğru  kayıyor… kayıyor.. Topu  yanına yanaşan arkadaşı  ACUSTO ‘ya verdi… 9 numaralı ACUSTO şut mesafesinde…Şutunu Atıyor.. Ve maalesef top AĞLARIMIZDA…Kalecimiz  MüMİN in yapacağı bir şey yok.. Evet sayın dinleyenler..Dk:79  ve  1-0 mağlup duruma düştük.. Bundan sonrası çok zor.. Maçın son on dakikasına giriyoruz ve Es-Es ler. tam üç gol bulmak zorunda”

           Kalan on dakika, benim gibi maçı canlı izleyenlerin belleklerindeki tazeliğini hala  koruyor.  .Dk:84 1-1;  Gol:  FETHİ HEPER Dk 86 2-1;   Gol: FETHİ HEPER   ve Dk:90 3-1 Gol;  FETHİ HEPER…. Es-Es olmaz denilen başarıyor  ve İspanyol devini kupanın dışına itiyor...

          İlk bunlar geliverdi  aklıma; tramvaydaki STADYUM anonsunu duyunca…1953’te futbolun hizmetine sunulan ve profesyonel olarak 5 Eylül 1965’te oynanan ilk maç olan Eskişehirspor- Kasımpaşa maçı ile tarih sahnesine çıkan Es-Es’in “ KUTSAL MABEDİ” nde yaşadıklarım sadece Sevilla  maçı ile sınırlı olamazdı elbette…

    *  Türk futboluna “3 Büyükler “olarak geçmiş İstanbul takımlarına karşı kazanılan sayısız başarılar... Dahası, Maçı farklı bir skora taşıyan Es-Es Li futbolcuların(örneğin; Ender Konca’nın, Kamuran’ ın,   Koca Usta Vahap’ın ) rakip oyuncalara attıkları bacak araları, topu stop ettirip tozluk çekmeleri…

    * 3-0 mağlubiyetten 4-3 galibiyete taşınan bir DENİZLİ MAçI…

    * Finalde Bursaspor ‘a karşı Riva Halil’ in attığı iki golle kazanılan TüRKİYE KUPASI ZAFERİ…

    * Tüm gün yağan ve maç boyunca devam eden yağmurlu bir havada Hakem Sadık DEDA’ nın verdiği penaltının Zafer TüZüN tarafından gole çevrilmesi bir yıllık aradan sonra yeniden Milli Lige dönüş…

   * ülke  gündeminden taşarak Avrupa medyasında kendine yer bulan  20.000 taraftar önünde üçüNCü LİG’ te oynadığımız  bir AFYON MAçI …. PEKİ..YA YAŞANAN HüZüNLER;

   * 1981-82 yılında Beşiktaşlı Ziya DOĞAN’ ın ofsayttan attığı ama Hakem Talat TOKAT  tarafından verilen gol sonrası açık tribünden yan hakemin kafasına sökülüp atılan kalas parçası ve maçın tatil edilmesi. Akabinde  TFF tarafından verilen 3-0  lık hükmen mağlubiyet ve Es-Es ‘in tarihinde ilk defa BİR ALT LİGE DüŞMESİ…. 

    * Mabedimizde alınan en ağır yenilgilerden biri olan  7-1 yenildiğimiz DENİZLİ MAçI….

    * Adını Eskişehirspor futbol tarihine altın harflerle yazdırmış Fethi HEPER ‘in 1-0 yenilgi ile biten Hacettepe maçı esnasında kulübe tarafından oyundan alınışını protesto etmek için FORMASINI  çıkarıp YERE ATMASI…

   *  Dokuz  hafta boyunca  üst-üste mağlup olduğumuz; sezon boyunca aldığımız 20 yenilgiden tam on tanesine MABEDİMİZDE  uğradığımız ve en acı olanı küme düştüğümüz 2015-16  sezonu….

           VE.. YIL 2018 …sıcak bir Ağustos günü... Gün ikindiden dönüp ağır ağır akşama doğru yol alıyor…Tramvaydayım… Dahili anonstaki platonik sesin STADYUM  nidasına bir adım ötede 52 yıllık koca bir tarihi yıkmaya çalışan iş makinasının homurtusu karışıyor . Ne dünyanın en büyük orkestrasına koro şefliği  yapmış AMİGO ORHAN ‘ In taraftara yaptırmaya çalıştığı ES-ES ES ..KİKİ Kİ.. ESKİ ESKİ ES.. tezahüratları ; ne BANDO ES-ES  ‘in çaldığı “çAU  BELLA” ‘ ; ne de AYDER TRİBüN ‘ ün döktüğü hüzün göz yaşları…Hiç biri İş makinasının çıkardığı gürültüyü bastıramıyor…

        Ve  Ağustos’ un  üçü bu gün…Günlerden Perşembe…ES-ES in 52 yıllık  mabedi  ATATüRK STADI    tepesine inen balyozlara direnemeden  AYAKTA öLüYOR…