Birgün Kanuni Sultan Süleyman ava çıkmış, istanbul civarında Halkalı taraflarında avlanırken müthiş bir yağmur başlamış. Adamlarıyla birlikte sırılsıklam olmuşlar,
Üşümeye başlamışlar. Hemen bir eve sığınıp biraz ısınmak ve kurunmak lüzumunu hissetmişler. O civarda bulunan bir köylünün evine girmişler. Zeki köylü bunların her zamanki misafirlerden olmadığını anlamış. Sonra Kanuninin yakılan ateşin karşısına geçip yanındakine:
-Doğrusu ateş bin altın değer, dediğini duymuş. Yağmur dinmemiş, Kanuni ve adamları o geceyi bu evde geçirmeye mecbur olmuşlar. Ertesi günü Kanuni evden çıkarken köylüye borcunun ne kadar olduğunu sormuş. Köylü fırsatı kaçırır mı:
Binbiraltın.. Demiş. Şaşırıp kalmışlar, bu kadar çok ücret istemesinin sebebini sormuşlar. 0 da şu cevabı vermiş:
-Ateş için bin altın kıymeti siz takdir etmiştiniz. Bir altın da konakücretidir.
Koca Kanunı hadiseyi hiç unutmamış. Pahalı bir şey gördümü "Ateş pahası" dermiş. Böylece Kanuni'nin söylediği söz bugüne kadar kalmış.