Hobi mi spor mu bilmiyorum ama “avcılık” adı altında canların katledildiğini ifade edebilirim.

Belli mevsimlerde açık alanlarda aleni bir şekilde hayvan cinayetleri işleniyor.

Vuruluyor canlar…

“Ceylanlar”, “Domuzlar”, “Tavşanlar” ve nice güzel can öldürülüyor.

Elinde tüfekle, kalın botuyla ormanın içerisinde “takır takır” gezen katiller tarafından…

Adına da” spor” diyorlar, “hobi” diyorlar.

Her av mevsiminde kan kokuyor toprak…

Her ay mevsiminde inliyor orman…

Acıdan, korkudan…

Ama yine de ölüyor can’lar.

Çünkü duyulmuyor sesleri, haykırışları…

Ve bir yaptırımı yok.

Vurmak öyle kolay yani…

Vurmak öyle ucuz bir eylem…

Eskişehir’de 3 arkadaş sabahın erken saatlerinde domuz avına çıkıyor yine bir gün…

3 kişiden biri olan Bülent Kaya vurulan bu kez…

Ölüyor.

Kimin vurduğu belli değil ancak “avcılardan” biri olduğu kesin…

Bu kez ölen insan…

Fark eder mi?

Etmez…

Sonuçta giden can…

Sonuçta gözyaşı var.

Sonuçta kan var.

Bu sebeple “tüfekle” vb. şekilde spor adı altında yapılan her şey engellenmeli!

Avcılık yasaklanmalı!

Can yakarak spor olmaz.

Can yakılarak hobi yapılmaz.

Can yakarak keyif alınmaz.

Acının keyfi, hazzı olmaz.

Olmamalı!

Eskilerin sözü vardır ya:

“Boş silahı şeytan doldurur”

Doldurur kardeşim, uzak durun!

Ne insan ölsün, ne de hayvan!

Bitkiler de ölmesin, ormanlar da…

Uçurtmalar da…

Vurulmasın insanlar!

Vurulmasın hayvanlar!

Vurulmasın uçurtmalar…

“Uçurtmayı vurmasınlar” kitabında söylenilen gibi:

“Bak, uçurtma kaçmış!”

“Hani bakayım! Nereden kaçmış?”

“Bizim göğümüzden kaçmış. Ama sakın onu vurma!”