Bayan O'Dunigan, Dublin'de O'Connel Caddesi'nde yürüyordu. Karşıdan'da rahip O'Rafferty geliyordu. 

- ''Merhaba'' dedi, rahip.. ''Nasılsınız?.. Bay Dunigan nasıl?.. Sizi iki yıl önce ben evlendirmemiş miydim?''. 
- ''Evet'' dedi, Bayan O'Dunigan. 
- ''Bebek'' dedi, rahip. ''Bebeğiniz oldu mu, küçük O'Duniganlar?''. 
- ''Maalesef'' dedi, Bayan O'Dunigan.. ''Henüz bebeğimiz yok.. Oysa öyle istiyoruz'ki?''. 
- ''Gelecek hafta Roma'ya gidiyorum'' dedi, rahip.. ''Vatikan'daki büyük kiliseye sizin için bir mum dikeceğim''. 
- ''Teşekkürler sevgili rahip'' diye adamın ellerini öptü kadın. 
- ''Size minnettar olacağız''. 
Birkaç yıl geçti aradan.. Kadınla rahip bir daha karşılaştılar.. Rahip merakla sordu; 
- ''Bebeğiniz oldu mu peki?''. 
- ''Oldu'' dedi, kadın.. ''Sekiz yılda üç ikiz, dört de tek doğurdum. 10 çocuğumuz var''. 
- ''Harika'' dedi Rahip.. ''Harika.. Mucize işte bu.. Peki, o şirin kocanız ne yapıyor?''. 
- ''Dün Roma'ya gitti'' dedi kadın.. ''Sizin o Allah'ın belası mumunuzu üflemeye''...