Ne tuhaf!… İnsanoğlu akıllılar için pek laf etmezken, deliler için bir dolu laf etmiş…

Deli arlanmaz, soyu arlanır.

Deli deli akanı, bura bura tıkarlar.

Deli deliyi görünce, değneğini saklar.

Deli deliden hoşlanır, ölü ölüden.

Deliden al uslu haberi.

Deli dostun olacağına, akıllı düşmanın olsun.

Deli ile çıkma yola, başına bela gelir.

Deli kız düğün etmiş, kendi baş sedire geçmiş.

Deliye bal tattırmışlar, çarşıda katran bırakmamış.

Deli deliyi, imam ölüyü bulur.

Deliden veli, veliden deli olur.

Deli gelmeden yeli gelir.

Deli kadının yaptığını, akıllı kadı bozamaz.

Deli kızın bahtını, yel götürür tahtını.

Deli kıza nakış öğretmişler, çeyizini hep ondan yapmış.

Deli kul neylesin canı, akıllı kul neylesin malı.

Delinin aklı yoksa, eli ayağı vardır.

Delinin alı yeşili olmaz.

Delinin başı ucunda yatmaktansa, akıllının ayak ucunda yatmak yeğdir.

Delinin değirmenini Allah doldurur.

Delinin ipiyle kuyuya inilmez.

Delinin parası, akıllının cebinde biter.

Delinin sözü kaleme alınmaz.

Delinin ununu Allah öğütür.

Delinin uyuklaması de deli, sayıklaması da….

Deli olmayınca, akıllı geçinemez.

Deli utanmaz, sahibi utanır.

Deli utanmaz,sahibi utanır.

Deliye borç verme, ya düğünde ya bayramda ister.

Deliyi düğüne çağırmışlar, evimiz rahat demiş.

Deliyle zengin aklına geleni eder.

Bu kadarlık deli muhabbeti yeter.

Nerden çıktı bu muhabbet diye sormayın lütfen… Her akıllı bir miktar da delidir.

BANA DA BüTüN BüNLARI YAZDIĞIM İçİN, EĞER SONUNA KADAR OKUDUNUZSA, “DELİDİR NE YAPSA YERİDİR” DEMEYİN SAKIN.