Ay çok sıcak, yanıyoruz, ölüyoruz bitiyoruz derken sıcaklıkta Eskişehir Türkiye rekoru kırdı.

Gerçi 50 derece ile dün rekoru Hatay’a kaptırdık ancak bu yine de yandığımız gerçeğini değiştirmiyor.

Bizler oturduğumuz yerden sıcaklıklara isyan ederken aklıma güneşin altında, zor şartlarda çalışan işçiler geldi.

Kadını erkeği fark etmeksizin güneşin yakıcı yüzüne karşı direniyorlar.

Geçinebilmek zaten zorlaşmışken onlar hem de sıcakta hem de evine ekmek götürebilmek telaşıyla ter döküyor.

Hamamyolu üzerinden gazetenin yolunu tutarken rast geldim çoğu emekçiye…

Kimi kadın emekçi oje sürülmemiş, nasır tutmuş elleriyle temizliyordu sokakları güneşe aldırmadan…

Kimisi simit satarak eve üç kuruş fazla götürme telaşındaydı…

Esnaf kışın doğalgaz faturasından usanmış zaten birde lükse kaçan “klima mı” kullanacaktı?

Kan ter içinde ocağın başında yemek yetiştirme telaşına koyulmuş, bir yandan alınlarındaki teri ellerinin tersiyle silerken birçoğu…

Yemeğin dumanı bir taraftan, güneşin ısısı bir taraftan çalışıyorlar gün boyu…

Sohbet etme imkanı bulduğum birkaç emekçi, “Doğal klima bizde su” diyor.

Vücutlarına serpiştiriyorlar, serinliyorlar işte bir nebze…

“Ekonomik kriz zaten yakıp kavurmuş bizi, güneş yakmış çok mu” diyorlar özetle…

Onlara rastladım dün…

İzledim direnişlerini, mücadelelerini…

Sözcükleri borç bildim.

Selam olsun sıcağa aldırmadan ter döken işçilere!

Selam olsun nasırlı tırnaklarıyla emek veren tüm işçilere…

Sizin teriniz emek kokuyor, mücadele kokuyor, hak kokuyor.

Var olun!