Bize ‘mucize’ var, ‘yaşıyor’, bir yerlerde bekliyor’ dedirttin çocuk!

Sineye sakladığımız o duyguyu masallardan çıkardın da ‘gerçekliğe’ dönüştürdün.

Şahidi olduk ‘çocuk’ mücadelenin…

‘İnanmayı’ öğrettin.

Bir başka kalbe güvenle teslim olmanın huzurunu yaşattın.

Uzun zamandır unuttuğumuz ‘güven’ duygusunu en belirgin şekliyle ortaya koydun.

Bize son zerresine kadar mücadele etmenin zaferle taçlanacağını gösterdin!

çocuk!

Sen var ya sen bizi olgunlaştırdın…

Büyüttün…

Umudumuzu kestiğimiz anlarda bile hayatın yüzümüze nasıl da gülebileceğini gösterdin.

‘Güneş’ oldun sen yüreğimize çocuk!

‘Yıldız’ oldun…

‘Işık’ oldun…

‘Gülücük’ oldun.

Karşılıksız sevginin nasıl da ‘doyurucu’ olduğunu kanıtladın.

Hiç tanımadığın, görmediğinin birinin gözlerine nasıl da aşık olunabileceğini gösterdin…

Sen var ya sen…

Saf sevginin nasıl bir duygu olduğunu hatırlattın…

Birlikte kahkaha atmanın güzelliğini,  mutluluğun paylaşılabileceğini… 

çocuk!

Seni beklerken…

Beklentisiz sevilebileceğini gördük!

‘Nefes’ almanın en değerli duygu olduğunu anladık…

Sana nasıl da yakıştığına milyonlarla birlikte şahit olduk.

‘Evrende her şeyin çaresi var dedik’ seni ilk gördüğümüz o an…

Aylardır unuttuğumuz şükran duygusunu hatırladık.

Hep birlikte haykırdık: ‘Şükürler olsun!’

Teşekkür ettik…

Yaradana, kahramanlara, yaşama, aya, güneşe, yıldızlara…

Sana, bana, herkese…

Kim olduğunun önemi olmaksızın ‘teşekkür etmeyi’ öğrettin.

Sen var ya sen…

Siz var ya siz…

çocuk!

çocuklar!

Elif…

Ayda…

Saatlerin önemsiz olduğuna şahit gösterdiniz bizi, sınırları aştırdınız.

öyle iyi geldiniz ki kalbimize…

Sizin ‘nefes’ aldığınızı görünce yeniden nefes almanın ‘özgürlüğünü’ yaşadık!

En önemlisi de ne biliyor musunuz?

Masalların ‘mutlu’ sonla bittiğine tanıklık ettik!

Sizin masalınızın ortağı olduk!

Sevgimizi kattık, inancımızı, duamızı, masumiyeti…

O yüzden…

İzmir denilince ‘gözyaşı’ gelmeyecek aklımıza…

Sayenizde…

Her 30 Ekim de gözlerinizi anacağız, içten gülümseyişinizi…

Ellerinizi…

Onlar vardı diyeceğiz onlar…

Elif…

 Ayda…

Nasıl güldürmüşlerdi bizi, nasıl da kıpırdatmışlardı uzun süredir boşlukta kalan kalbimizi diyeceğiz…

Her 30 Ekim günü…

Mücadelenizi anlatacağız herkese…

örnek göstereceğiz.

Sizin masalınızı yazacağız…

Kahramanların ‘siz’ olduğu…

Unutturmayacağız azminizi, zaferinizi!

Söz veriyoruz!