1970'li yıllar...
Eskişehirspor bırakın Türkiye'yi, Avrupa'da fırtına gibi esiyor.
Takımın yarattığı başarı, bir mucizeden başka bir şey değil!
Çünkü çoğu amatör ruhla oynayan 'yürekli insanlar.'
Çok para kazandıkları da yok!
Hatta şimdiki gibi imkânları, gibi pırıl pırıl malzemeleri, halı gibi sahaları da yok!
***
Fakat şimdi öyle mi?
Her şey tam tersine dönmüş durumda.
Malzeme de, saha da, tesisler de dörtdörtlük.
Ancak bu imkânlardan faydalanan insanlar, işin profesyonel tarafında.
'Paralı asker' gibiler.
Paralarını verirsen, sahada döktürürler.
Vermezseniz, son dört haftada olduğu gibi, bir çoğu sahada yürümekle yetinirler.
***
Futbolcuların paralarını alamadıkları gerçeğini, şehirde dolaşan birkaç dedikodu sayesinde öğreniyoruz.
Paralarını alamamalarına gerekçe olan meseleleri de yine dedikodular sayesinde duyuyoruz.
Bunlar illa ki düzelecektir.
İlla ki futbolcular paralarını alacaktır.
Bugüne kadar hiçbir futbolcunun Eskişehirspor'da alacağı kalmamıştır ve yine öyle olacaktır.
Ancak, şu bir ay içerisinde gördüklerimiz bize önemli gerçekleri de gösterdi.
Mevcut futbolcu kadrosunun ne forma aşkı, ne şehir aşkı, ne de taraftar sevdası ile yakından uzaktan ilgisinin olmadığını çok iyi gördük...
Tamamen profesyonel zihniyet içerisinde olduklarını iyice öğrendik...
Mutlaka onlarda haklı, sonuçta meslekleri...
Para yoksa onlarda olmayabilirler!
Fakat 'gerçekleri gördük, bugün nelerle karşı karşıya olduğumuzu anladık' diyoruz işte...
***
Asıl anlamamız gereken ise şu;
Yıllar önce bir futbolcu çarşıya çıktığı zaman önü kesilirdi bu şehirde.
Boyacı, ayakkabısını boyardı, kuruyemişçi bir avuç fındık koyardı avucuna, köfteci hemen atardı bir iki köfteyi mangala, çay bahçesinde çayı hemen önüne konurdu.
Bu sayede futbolcu ve şehir iç içe girerdi.
Ne oluyor, ne bitiyor herkes de bilirdi.
Zaten Eskişehirspor efsanesi, bu birliktelikten doğmadı mı?
***
Şimdi?
Futbolcuların bir kaçını gece kulüplerinde görebilirseniz ne ala!
Ya da milyonluk otomobilleri ile şehir içinden hızla geçerken görebilirseniz çok şanslısınızdır.
Geri kalanı şehrin bir ucundaki, girilemeyen tesislerde!
Maç günü de stadyumda.
O da parasını verirsen oynuyor orada, bizde bakıyoruz!
'Ruhun olmadığı, paranın esir aldığı futbolu izliyoruz.'
***
Bir tarafta;
Şehirden tamamen kopmuş, ne yaptıklarından, ne düşündüklerinden ve ne halde olduklarından haberimizin olmadığı futbolcu topluluğu...
Diğer tarafta kulüpte ve takım içinde nelerin yaşandığına dair tek bir haberi olmayan ve olanları da ancak şehir fısıltılarından öğrenen bir kent.
Galiba alışık olmadığımız, ya da olmak istemediğimiz günleri yaşıyoruz.
Eskişehir, takımından bunca kopuk, bunca dışta kalmışlık yaşamak istemiyor.
Eskişehir halkı, taraftar, herkes geçmiş yıllardaki gibi Es-Es'le iç içe olmak istiyor.
Olamayınca da, tribünden bile artık kaçıp gidiyor.
Tıpkı futbolcular gibi, galiba artık taraftar da yavaş yavaş ruhunu yitiriyor!
İşte Eskişehirspor efsanesinin taraftarı ve futbolcusuyla bugün geldiği sok nokta...
Ne kadar acı, değil mi?
