Esnaf Odaları’nda ilginç bir olaya şahit olduk.

Eskişehir’de oynanan milli maç öncesinde Esnaf Odaları arasında yaşanan tartışma iyice uzadı.

Basın toplantısı için çağrıldığımız da Kuaförler ve Berberler Odası Başkanı Gürdal Sarıkaya’yı ile Esnaf ve Sanatkarlar Odaları Birliği Başkanı Ekrem Birsen’i yan yana gördük.

Yan yana görmemizde sıkıntı yok elbet!

Bir ay önce birbirlerini sert bir şekilde eleştirirlerken, “herhalde tatlıya” bağladılar diye düşündük.

Ardından muhataplar konuya girdi!

Gürdal Sarıkaya “geçmişte yaptığı konuşmaları” unutarak, milli maç bileti krizinde sarf ettiği sözlere enteresan gerekçeler sundu.

Ekrem Birsen için “ağabey- kardeş” arasında olur böyle gerilimler demeye getirdi!

“Yok disiplin kuruluna sevk edilmişim, yok yönetimden atılacakmışım, yok böyle bir şey” diyerek basını suçladı.

En son da “kusura bakmayın” dedi.

Konuyu kapadı.

Sonra araya diğer oda başkanları girdi, “Gürdal, özür dilemek için çağırmadın mı sen bizi buraya, özür dile, konuyu kapat” diye devam etti.

“O da söyleyeceklerim bu kadar, başka bir şey söylemiyorum” diye gerilimi arttırdı.

Şok olduk.

Yani belli etmedik ama arkaya dönüp çaktırmadan güldük!

Birbirimizi dürttük neler oluyor diye?

Böyle tuhaf bir toplantıya daha önce inanın denk gelmedim.

Toplantının amacının “özür dileme” olması bile enteresan değil mi?

Özür dilemek de neden bu kadar zor bir eyleme dönüştü ki?

Ortada bir hata varsa, telafi için yapılması gerekilen durum da özür dilemek değil midir çözüm?

Özür dilemek bir barış göstergesi değil midir aslında.

Neden zordur?

Özür dilemek bir nevi ruhun da hafiflemesi de değil midir nitekim?

Kırgınlıkların giderilmesine vesile de değil midir?

Kusura bakmayın ama Esnaf Odaları’nda yaşanan absürt duruma inanın anlam veremedik.

Bir yandan “özür” dilemeye zorlayan oda başkanları, diğer taraftan “özür dilememeye direnen” bir başka oda başkanı!

Neyse o halde sizin yapamadığınızı ben yapayım!

Özür diliyorum hepinizden!