Eskişehirspor'un Mersin maçında tempo olarak üst seviyede olmasını beklemek zaten hayalcilik olurdu. İlk yarıda futbol yine gözleri okşamadı. İkinci yarının başında ki ilk 15 dakikalık baskı da sonuç getirmedi.
Gördük ki futbolda her zaman kopuk kopuk oynamak yetmiyor.

Her ne olursa olsun Eskişehirsporlu futbolcuların dün sahada ki iyi niyetli mücadelesini görmezden gelmeyelim.
Mersin karşısında Tello ve Hürriyet'i ayrı tutuyorum. Alper'i ise mücadelesinden ve isteğinden ötürü tırnak içine alıyorum. Dede ve Diego'ya her zamanki ciddiyeti için alkışlarımı gönderiyorum. Nuhiu ve Veysel'i içi boş yıldızla yolcu ediyorum.
Diğerlerine sıradan alkışlar.
2 haftada 4 maç yapan Eskişehirspor için sahte doktorculuk oynamaya gerek yok.
Derinliği olmayan kadroyla en fazla bu kadar olur!

Futbol olarak istenilen düzeyde olmasa da bazı maçları kazanabilmek bu sezon Eskişehirspor'a özgü bir resim.
Bunun başarı olduğunu inkar etmiyorum.
Ancak bunun da dün olduğu gibi bir sonu vardı...
Eskişehirspor'un ligdeki konumuna bakınca, işler iyi görünüyor.
Küçük düşünenler için, her zaman ucuz teselliler mevcuttur.
İnanın bu döküntü ligde en az Antalya'nın olduğu yerde olabilirdik.

Futbol iki yüzlü bir gösteri sanatı.
Ama görüyorum ki kimse sonuçtan gayrisine bakmıyor. Kulübünün geleceğine yönelik yapılması gereken icraatları düşünen neredeyse yok denilecek kadar az.
Kazanınca işler hep iyi.
Şu bir gerçek ki; günlük düşünen zihniyetler nedeniyle Eskişehirspor hala yerinde sayıyor.

Taraftarın Ersun Yanal'a sahip çıkması çok güzel bir olay. Ama bir insanın arkasında olmak için belli icraatlarını görmek gerekmez mi?
Hele ki Yanal'ın Eskişehirspor'a ne verdiğine bakınca?
Çalımbay, Uygun ve Yanal...
Ne verdiler?
Aldıkları ise ortada...
Bu şehir hak etmeyene verdiği itibarın karşılığını hep yıkılan hayaller ile almıştır ne yazık ki...
Böyle devam ettiği müddetçe de kaderi değişmeyecektir...
Zaten bu şehirde gerçekleri konuşmak ve gerçeklerin arkasından koşmak zor iş.
Hele ki paranın tadını alanlar için...

Tek sisteme bağlı bir takım haline geldi Eskişehirspor.
Kişisel becerilerin öne çıkmadığı zamanlarda sıradan bir takım görüntüsüne bürünen bir ekip oldu.
Mersin karşısında da takım olmayı hala beceremeyen Eskişehirspor gerçeğinden kesitler vardı aslında.
Rakibe göre adam seçimini hala beceremeyen Ersun Yanal'ın, Mersin maçından artık kendi payına düşeni almasını da rica ediyorum. İkinci saha içi stratejisi olmayan bu takımın büyük hedefler kovalaması yine söylüyorum hayalcilikten öteye gitmez.

Mersin maçında gördük ki, Ersun Yanal asla hamleci bir teknik adam değil.
O yüzden dünkü maçın neticesi, Eskişehirspor adına ileride yıkılacak hayallerin anonsudur.
Geç olmadan görmek isteyene.