Gündoğdu dönüşümünde somut adım yerine siyaset yapılması bezdirdi herkesi.
Neredeyse her dönem siyasi polemik konusu oluyor mahalle.
Bu yüzden semt sakinleri isyan etmiş durumda.
***
İşin geçmişini çok fazla kurcalamaya gerek yok.
Bugüne gelirsek, yine sürüncemede kalmış olaylar silsilesi içerisindeyiz.
Odunpazarı Belediyesi ısrarla plan yapma yetkisini istemiyor.
Ak Parti "İsteyin, verelim" dese de belediye bu yönde adım atmıyor.
Geriye kala kala bakanlığın mahalleyi planlaması kalıyor.
İşin daha fazla uzamaması için de iktidar vekilleri bakanlıktaki bu dosyayı açtırmalı.
Eskişehir adına biraz ayıp olacak ama;
"Gündoğdu artık Ankara'dan planlanmalı"
Çünkü;
Bu işin artık çekiştirilecek tarafı kalmadı.
Gündoğdu, çekenlerin elinde kalmaya devam ederken, mahalle her geçen gün çökmeye başladı.
Bunun hesabını da mahalle halkı günü geldiğinde sorar.
Şimdiden söyleyelim...

MUCİZEYİ ARIYORUZ

Türk Milli Takımı Avrupa elemelerine direk katılım hakkını mucizelerle sağladı.
Diğer gruplarda oynanan maçların skorlarından tutunda, deplasmanda atılan gol hesapları işin içine girdi.
Bir mucize gerçekleşti ve tüm denklem tam tamına yerine oturdu.
"Play Off"lara bile kalamayız derken, takım kendisini finallerde buldu"
***
Bugün böylesine bir mucizeyi Eskişehirspor arıyor.
Formül milli takımınki kadar karışık değil.
"Eskişehir ve Sivas yenecek, Antep yenilecek"
Bu kadar basit!
Ancak hiçte kolay değil.
Çünkü Antep'e beraberlik bile yetiyor.
Kısaca;
Bugün ilginç bir gün yaşayacağız.
Ya kaderimize razı olup alt lige geçeceğiz.
Ya da;
Olmadık bir mucizeyi gerçekleştirip yeni stadyuma süper ligdeyken taşınacağız...

BU KADAR MI DUYARSIZLAŞTIK!

Neredeyse Eskişehir'den her ay bir şehit cenazesi kaldırmaya başladık.
Dün Nusaybin'den yeni bir acı haberi daha aldık.
Anıl Gül daha mesleğinin baharında şahadet şerbetini içti.
En yüksek makama yükseldi.
İnançlarımız gereği elbette hakkı kendisine ödenecektir.
Fakat;
Biz toplum olarak o hakkı kendisine ödeyebilecek miyiz?
Çünkü;
Öylesine bir hale geldik ki, şehit haberlerine sıradan olaylar gözüyle bakar olduk.
Bu kadar vurdumduymaz, bu kadar egoist, bu denli "bana bir şey olmasın da!" psikolojine bu toplum girmemişti.
Ancak bu hale geldik ya da getirildik.
O yüzden acımız daha da katlanıyor.
Şehitlerimizin hakkının yükü omuzlarımızda her geçen gün daha da ağırlaşıyor...