Eskişehir'de tanımayan yoktu O'nu...
Yolda çırılçıplak dolaşmasına rağmen, kimsenin yadırgamadığı ve olağan davrandığı tek insandı.
Hiç kimseye zararı yoktu.
Bayram kutlamalarının neşe kaynağıydı.
Yolda gördüğünüzde, sizi ister istemez gülümseten biriydi.
Yiyeceğini, çarşıda ki esnaf verir, banyosunu ise, Camiye gidenler üstlenirdi.
Çoğu Eskişehirli cebinden çıkartıp sigara vermesine rağmen, o yerlere atılmışları toplamayı tercih ederdi hep.
Kimi zaman bir hayli keyifli olup, alkış tutup şarkı söyleyerek gezerdi çarşıda.
Kimi zaman ise, morali bozuk şekilde ve gördüğü herkesle kavga edercesine bağırıp çağırarak yürürdü sokaklarda.
Kimse alay etmezdi onunla.
Saldırgan değildi.
Kendi neşeli olduğu zaman, çarşıya da neşe getirirdi.
Çizgisini hiç mi hiç bozmadı.
Güzergâhı bile hiçbir gün şaşmadı.
Adı "Deli" olarak anılıyordu anılmasına ama.
Ne çocuklar korkardı ondan, ne de bayanlar.
Kısacası...
Eskişehir'in bir rengiydi.
İbo'dan bahsediyoruz...
Kimilerinin "Şak şak İbo" kimilerinin de "Deli İbo" olarak tanıyıp, bildiği İbrahim'den.
Uzunca bir süredir görünmüyordu İbo ortalarda.
Yaşı da bir hayli ilerlemişti.
Dün mevzusu geçince Yetkin Tetik söyledi...
Kütahya'ya gitmiş İbo.
Eskişehir'de bakacak kimsesi, kalacak da yeri olmayınca, Kütahya'da bir merkeze yerleştirilmiş.
O yüzdenmiş ortalarda olmayışı.
Anlayacağınız...
İbo'yu da Kütahya'ya kaptırdık.
Şimdi bu yazıyı okuyup da;
-"Ulan deliyle deli olup bu kadar yazı yazılır mı?" diyeceksiniz.
Niye yazılmasın ki?
Her gün akıllıları yazıyoruz da ne oluyor?
Hiç olmazsa...
Eskişehir'in delisi, "Akıllıyım" diye geçinenlerden daha çok tanınıp, daha çok seviliyor...
Dahası...
İbo her şeyi "Akıllıyım" diye geçinenlerden daha çok hak ediyor