Gazi Özdemir
Kur'an'ın farz kuralı cumhuriyet, demokrasi ve laikliktir-2
Konuya kaldığım yerden devam ediyorum.
Görüldüğü gibi, ayette yanlış yola sapmış toplumların idarecilerinin diktatörlüğe yöneleceği, çünkü özellikle toplum ileri gelenlerinin, idarecilerin yanlışlarında akıllarını ve eleştirel yaklaşımlarını kullanmayıp, ona karşı çıkmayıp itirazsız uydukları üzerinde durulmakta ve bu davranışın da idareciyi diktatörlüğe yönelteceği vurgulanmaktadır.
Yukarıda değindiğim Bakara-104. ayete göre Allah, halkın seçtiği yöneticinin halkın görüşü ve sesine önem vermemeye başlamasını ve keyfi kararlar almasını, elem verici bir azap ile cezalandıracağını belirtmektedir ki, bu ilâhî uyarının her ülkenin idarecileri tarafından önemsenmesi gerekmektedir. Bu duruma göre KUR'AN açıkça halkın idare konusuna müdahil olması demek olan CUMHURİYET İDARESİNİ VURGULAMAKTADIR.
Gerçek Cumhuriyet idaresinde, idareci diye seçilen hükümet, halka hizmet eden devlet kurumlarının doğru çalışmalarını sağlamak içindir. Halka hükmetmek için değil.
Çünkü demokraside, gerek idareciler tarafından, gerekse diğer kişilerce, başkalarını rahatsız etmemek şartıyla hür yaşamak ve inanç özgürlüğü vardır. Buna göre de devlet, Al-i İmran-7. ayette tanımlanan ve zaman ve zemine göre değişken /çok seçenekli özellikli olan müteşabih mesajlara ve bunların yorumlarını yasa olarak koyup, bütün toplumu bunlara uymaya zorlayamaz. Ancak bütün bu yorumlara aynı mesafede kalır, dinin yozlaştırılmasını, Allah, din ve Kur’an ile aldatmaları, dinin istismar edilmesini, aşırılıkları, gruplaşan grupların zorlamalarını engelleyici önlemler alır ve bu çerçevede yasalar hazırlar. Ve İslâm dini, böylece oluşturulacak özgür, sorgulayıcı, eleştirel akıllı, güvenli ve adaletli bir ortamda yükselir diye düşünüyorum. Benim Kur'an'dan anladığım LAİKLİK de budur.
Laiklik’te hiç kimse, bir başkasının imanlılık durumunu değerlendirme yetkisinde değildir ve konuşamaz. Çünkü tek yetkili Allah’tır ve Peygambere bile böyle bir yetki verilmemiştir:
Muhammed-30. Ya Muhammed! Eğer Biz isteseydik, bu münafıkları /ikiyüzlüleri yüzlerine bakarak tanıma özelliğini verir ve Senin onları kolayca fark etmeni sağlardık.
Bakara-104. ayettekine benzer vurgu, Nisa-46’da da yapılmıştır.
Nisa-46. Bunlardan özellikle kitaplardaki gerçekleri değiştiren veya gizleyenler (ulemalar), Seninle karşılaştıklarında "Senin söylediklerini duyduk, fakat önemsemiyor ve duymamış gibi yapıyoruz" deyip dinle ilgili bildirdiklerinle alay ettikleri gibi, “oldu olacak gel de bizi sürü gibi güt /raina” diyerek Seninle alay da ediyorlar. Halbuki onlar saygılı bir dille Sana "Senin bildirdiklerini duyduk ve kabul ediyoruz" ve "unzurna" "İdarecimiz olarak bizi dinleyip görüşlerimizi de alarak ve bize danışarak bizi yönet" deselerdi, kendileri için daha hayırlı olurdu.
Şura-38 nci ayette bulunan "Onlar işlerini şura prensibi gereği aralarında danışarak /tartışarak çözerler" cümlesi, Kurtuluş savaşı sırasında kurulan 1 nci TBMM'de Başkanlık kürsüsünün arkasında yazılıydı.
Çünkü Atatürk, Kur'an'a ve Kur'an'daki Gerçek İslâm'ın ne olduğunu çok iyi bilen gerçek bir dindardı. Örneğin Atatürk’e, “yeryüzünde en hayran olduğun insan kimdir” diye sorulduğunda “Şüphesiz ki Hz. Muhammed’dir” diye cevap vermişti. Yine “Hz. Muhammed’in bir avuç imanlı Müslüman ile mahşer gibi bir kalabalık ve alabildiğine zengin Kureyş ordusuna karşı Bedir Muharebesinde kazandığı zafer, fani insanların kârı değildir. Onun peygamberliğinin en kuvvetli delili işte bu savaştır.” diyerek de hayranlığını ifade etmiştir.
Atatürk, Kurtuluş Savaşından sonraki Türkiye Cumhuriyeti Devletini kurma aşamaları ve Cumhurbaşkanlığı döneminden başlamak üzere Hz. Muhammed’in bu ekiplere danışma prensibini eksiksiz uygulamış ve akşamları Çankaya’da o gün tartışılacak bir devlet veya yenilik konusuna uygun uzman kişilerin davet edildiği yemekli toplantılar düzenlemeyi alışkanlık şeklinde çok sık yapmıştır. Buradan edindiği görüşleri, kendi görüşleri ile harmanlayıp, daha sonra da TBMM'inde de tartışmaya açtırmıştır.
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün gerçekleştirmiş olduğu tüm devrimsel yeniliklerin temeli Kur’an olmuştur. Çünkü Atatürk, çocukluğundan itibaren Kur’an’a merak salmış, sürekli anlama çabası ile okumuş ve ileri derecede Kur’an bilgisine ulaşmıştı.
Kişi veya bir grubun aşırı ve denetlemesiz, sadece yetkisine dayanan bir idare şeklinde (padişahlık, dini veya kanaate dayanan hükümler verilen başkanlık), etrafındaki diğer kişilerin tek amacı olur, o da bu kişi veya gruba yaranmak çabası. Bu yaranma çabası içinde olmak, beraberinde kişilerin özgür iradeleri ile ve herhangi bir baskı hissetmeksizin karar vermeyi, işini severek yapmayı, yaptığı işten zevk alma ve gurur duymayı engeller. İdarecinin etrafındaki kişiler ve halk, tek yetkili kişi veya gruba yaranmak uğruna aldatma ve göz boyamayı kendine prensip edinir. Zamanla kişiler düşünmeyen, bir görüşü tartışamayan, otoritenin her dediğini mutlak doğru sayıp olduğu gibi kabul eden (Kur’an’ın Bakara-170-171 nci ayetlerde açıkladığı gibi davarlaşmış) bir konuma gelirler. Çünkü otoritenin görüşlerine karşı gelmek yasaktır veya günahtır. Belki de kurum veya vatan hainliğidir. Bu bireylerde eleştirel akıl ve sorumluluk olmayacağından öğrenme, bir şeyler üretme, yapıcılık ve hem kendine, hem de topluma yararlılık uğraşları, gerekli canlılık ve yeterlilikte olmaz.
Kur'an'ın önermiş olduğu ve kula kulluğu kaldırıp, yerine sadece Allah'a kulluğu isteyen bu Cumhuriyet ve bunu tamamlayan Demokrasi ve Laiklik prensibi, yani halkın yasalar önünde eşit olduğu, adaletin hakça uygulandığı kuralı, Hz. Muhammed'in (as) vefatından sonraki halifelik döneminden başlamak üzere rafa kaldırılmaya başlanmış ve oluşmuş olan yeni devletin idareci ekibini biattan /oy vererek seçmekten ziyade, güçlü olana dönüştürülerek çiğnenmeğe yönelmiş ve yasaların eşit uygulanması rafa kaldırılmıştır. Liyakat gözetilmemiş ve yandaşlık öne çıkarılmıştır. Emeviler ve Abbasiler tarafından da hanedanlık krallığına ve din temelli idareye dönüştürülmüş halde devam ettirilmiştir.
Halbuki adaletli davranışın çok önemli olduğu, Kur’an’da birçok ayette (Sad-22, 26, A'raf-29, Mümin-20, Nahl-90, Nisa-58, 105, 135, Maide-8, 42, Enbiya-78-79) vurgulanmıştır.
Nisa-135. Ey iman edenler! Kendiniz, ananız-babanız ve yakınlarınız aleyhinde bile olsa, hakimlik veya şahitlik ederken Allah’ı düşünerek adaleti uygulamaktan şaşmayın. Ve şunu aklınızdan çıkarmayın, hâkimlik veya şahitlik yaptığınız kimseler ister varlıklı olsun, ister yoksul olsun, Allah her iki tarafa da sizden daha yakındır. Öyleyse, kişisel çıkar ve nefsinize uyarak gerçekleri saptırıp taraflı davranmayın. Eğer gerçeği çarpıtırsanız, bilesiniz ki Allah yaptıklarınızdan her an haberdardır.
İlahî sistemin uygulamasında, yasalara göre eşit hakta oluş yanında, ayrıca herhangi bir konuda hak dağıtımında ise eşitlik değil, yine hak edene hak ettiğinin verilmesi demek olan adaletli davranma prensibi söz konusudur.
Gerek din denilen muhkem /değişmez ana kuralları uygulamada olduğu gibi, gerekse her bir fırsatı değerlendirme de kişinin yeteneğine ve gayretine bırakılmakta ve buna karşılık olacak kazanımının verilmesinde adaletli ve oldukça titiz davranılmaktadır.
Nisa-124. Buna karşılık erkek olsun, kadın olsun her kim iman eder ve salih ameller gerçekleştirir ve mümin olmayı başarırsa, karşılık olarak Cennet'e girer ve kendisine en ufak bir haksızlık /zulüm de yapılmaz.
Ve hak gaspı yapılmaması da önemli bir demokrasi kuralı olmaktadır.
Şuara-181. "Ölçüyü tam yapın. Kandıranlardan /hak gasp edenlerden olmayın". 182. "Daima doğru tartan bir terazi ile tartın"
Ülkemizde Cumhuriyet ve Demokrasiyi başlatan başta Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve birlikte çaba göstermiş olanlar ile bugüne kadar devam ettirmiş ve halen devam ettirmekte olanlara minnet borcumuz bulunmaktadır. Bu borcumuza olan sadakatimizi, bize bırakmış oldukları bu mirası korumakla ödemeye devam ederek göstermeliyiz.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.