Eskiden Çin'de bir sucu, boynuna astığı bir sopanın uçlarına taktığı iki büyük kovayla su taşırmış. Kovalardan biri çatlakmış. Sağlam olan kova, her seferinde ırmaktan patronun evine ulaşan uzun yolu dolu olarak tamamlarken, çatlak kova içine konan suyun sadece yarısını eve ulaştırabilirmiş. Bu durum iki yıl boyunca her gün bu şekilde devam etmiş. Sucu her seferinde patronun evine sadece bir buçuk kova su götürebilmiş.

Sağlam kova başarısından gurur duyarken, zavallı çatlak kova görevinin sadece yarısını yerine getiriyor olmaktan dolayı utanç duyuyormuş.
İki yılın sonunda bir gün çatlak kova, ırmağın kıyısında sucuya seslenmiş:
'Kendimden utanıyorum ve senden özür dilemek istiyorum.'
'Neden?' diye sormuş sucu. 'Niye utanç duyuyorsun?'
Kova cevap vermiş:
'Çünkü iki yıldır çatlağımdan su sızdığı için taşıma görevimin sadece yarısını yerine getirebiliyorum. Benim kusurumdan dolayı da, sen bu kadar çalışmana rağmen emeğinin tam karşılığını alamıyorsun.'
Bunun üzerine, sucu:
'Az sonra, patronun evine dönerken, yolun kenarındaki çiçeklere dikkat etmeni istiyorum.' demiş.

Çatlak kova, pür dikkat tepeye tırmanırken, patikanın bir yanındaki birbirinden güzel çiçekleri görmüş. Fakat, yolun sonuna vardıklarında, yine suyunun yarısını kaybettiğini fark edince kendisini kötü hissetmiş ve sucudan özür dilemiş.
Sucu, kovaya sormuş:
'Yolun sadece senin tarafında çiçekler olduğunu fark ettin mi?'
'Evet.' demiş çatlak kova.
'Bunun sebebi' demiş sucu, 'yolun senin tarafına çiçek tohumları ekmem ve her gün bizi ırmaktan dönerken senin onları sulamandır.'

Kusurlarınızda gerçek gücünüzü bulduğunuzu bilirseniz, siz de güzelliklere sebep olabilirsiniz.