41 yıl sonra Kupa alma fırsatı yakalanmış.
Şehir tam anlamıyla havaya girmiş.
Taraftar ayaklanmış.
Bulabildikleri ve tekeri dönen her türlü araca binerek, İzmir'e gitmiş.
Alınacak bir galibiyet ve ardından yaşanacak çılgınca saatler düşlenirken, çok kötü bir futbolla çıkmış takımları sahaya.
Hezimete uğramış gönül verilen renkler.
Başlar önde dönüş çilesi başlamış.
Yaşanılan üzüntü bir yana, çekilen çile dayanılır gibi değilmiş.
Aradan üç gün geçmiş.
Daha moral bozukluğu üzerinden kalkmadan, çekilen yorgunluğun etkisi geçmeden maç günü gelmiş çatmış.
Bakıyorsunuz tribünlere, hepsi yerli yerinde.
Sanki üç gün önce morali bozulan onlar değil.
Sanki, o çileyi çekip, boynu bükük İzmir'den bin bir güçlükle dönen de onlar değil.
Hani soruyorlar ya "Neden büyük taraftar?" diye...
Nedenini açıklamaya gerek var mı?
Tribünler ve o tribünlerdekilerin coşkusu bunun cevabını vermeye yetmez mi?