İYİ Parti’de milletvekili adaylarının belirlenmesinde, diğer partilerden farklı bir yöntem uygulandı.

Tüm üyelerin katılımına açık olarak ‘’temayül yoklaması’’ yapıldı.

‘’Temayül yoklaması’’ sonuçlarına uyulup uyulmaması konusunda yasal bir zorunluluk yok.

Uyup uymamak konusunda genel merkez yetkili…

Genel merkez yöneticileri her türlü değişikliği yapabilirler.

İYİ Parti genel merkezi değişiklik yapma gereğini duymadı.

‘’Temayül yoklaması’’ sonucu oluşan sıralamayı olduğu gibi onayladı.

Üzülenler de oldu sevinenler de…

En fazla sevinenler de İl Başkanı ve yakın çevresi…

Hallerine bakılırsa ‘’sevindirik oldular’’ dense yeridir.

Bunun nedeni, ‘’adayların üyeler tarafından belirlenmiş olması’’ falan değil…

Onları böyle sevindiren, İlk 3 sırada yer alan isimler.

‘’Temayül yoklaması’’ sonunda ilk 3 sırada başka isimler yer alsaydı, ‘’temayül yoklamasına uyuldu’’ diye bu kadar sevinirler miydi?

Hiç zannetmiyoruz…

Sevinmedikleri gibi ‘’listeni değişmesi’’ için çaba bile harcayabilirlerdi.

Neyse…

Aday listesinin ilk 3 sırasında; istedikleri, yer almaları için çaba gösterdikleri isimler yer alınca ‘’aldıkları desteğin karşılığını vermiş’’ olarak rahatladılar, çok da sevindiler.

O ‘’sevindirik’’ halleri ile unuttukları bir şey var.

O da vefa…

‘’Vefasızlık örneği’’ sergiledikleri bir isim var.

O da Milletvekili Arslan Kabukçuoğlu…

Yeni aday listesinde yer almıyor.

Geride kalan hafta içerisinde bir basın toplantısı yaptı.

Yapmasına yaptı da ‘’yalnızları oynadı’’ dense yeridir.

Partide ne İl Başkanı vardı ne de bir başka yönetici…

‘’Haberdar olmamaları’’ düşünülemez…

Şu veya bu şekilde de olsa haberdar olmuşlardır.

Partide bulunup ‘’hoş geldin’’ deme gereğini bile duymadılar. Arslan Kabukçuoğlu’nu bile isteye yalnız bıraktılar.

Nedenini bilemiyoruz…

Bel ki Arslan Kabukçuoğlu’nun ‘’aleyhlerinde bir şey söylemesinden’’ endişe etmiş olabilirler.

Ancak öyle bile olsa orada bulunmaları gerekirdi.

Ayrıca Arslan Kabukçuoğlu, onların işine gelmeyecek tek söz söylemedi.

Söyledikleri son derece olumlu…

“Aday gösterilmedim. Delegelerimiz böyle teveccüh gösterdi. Eskişehirliler listenin böyle olmasını istediler. Ben de bu milletvekili arkadaşlarımızı destekliyorum. Eskişehir'in bir İYİ Parti neferi ne yapıyorsa bende onu yapacağım. Yoğun şekilde çalışmalarıma devam edeceğim. Bu listeyle en az iki milletvekili çıkaracağımızı düşünüyorum.”

‘’… İYİ Parti 2. genel seçimlerine hazırlanmaktadır. İYİ Parti Eskişehir'de çok kıymetli milletvekilleri ile halkın karşısına çıkıyor. Türkiye'de en seçilesi milletvekili adayları İYİ Parti'nin listelerinde yer almaktadır. Tüm adaylarımıza başarılar dilerim. İnanıyorum ki Eskişehirliler bu seçimde de İYİ Parti'den teveccühlerini esirgemeyecektir.”

Söyledikleri, bu ve benzeri şeyler…

‘’Olumsuz’’ denilebilecek tek söz yok.

O bunları söylerken yanında ‘’parti temsilcisi’’ sayılabilecek tek kişi bile yoktu.

Arslan Kabukçuoğlu bilinçli olarak yalnız bırakıldı.

Onun bu haline sevinmiş olanlar olabilir.

Arslan Kabukçuoğlu yüzünden hedeflerine ulaşamayan, önemli görevleri bırakan, dahası partiden ayrılan çok insan var.

‘’Oh olsun’’, ‘’etme bulma dünyası’’ ve benzeri sözleri söylemiş olabilirler.

Söyledilerse bile onlara söylenecek laf yok.

‘’Ayıp ettiler’’ falan da denilemez…

İyi de ya İl Başkanı ve ekibinin yaptığına ne demeli…

Emine Edizgil, bugün il başkanı ise bunda en büyük pay kuşkusuz Arslan Kabukçuoğlu’na aittir.

Onu partiye ‘’baskın yapar’’ gibi üye yapan Arslan Kabukçuoğlu…

Eren Ekmen’in istifa etmesini sağlayan, onun yerine Emine Edizgil’i başkan atattıran da yine Arslan Kabukçuoğlu…

Emine Edizgil ve ekibinin kongrelerde güç bela başarılı olmasını sağlayan da yine O…

Tüm bunlar nedeniyle, Arslan Kabukçuoğlu’na kızan çok insan olabilir. Var da zaten…

Emine Edizgil ve ekibinin ise ‘’vefa borcu’’ var.

Diğer borçları ödemiş sayılırlar da bu borcu unutup gittiler.

Bugünlere gelişlerinde en büyük paya sahip olan Arslan Kabukçuoğlu’na karşı yaptıkları en hafif tanımlamayla ‘’vefasızlık’’ sayılır.