İlhan Var Hoca’nın gelmesiyle mentalite değişti takımda.

Oyun kurgusu, çocuklara göre yapılmaya başlandı.

Yeteneklerini gösterebilecekleri oyun şablonu üretildi.

Bugüne kadar söylediğimiz eksiklikler bu anlamda giderilme noktasına geldi.

Zaten oynanan oyundan da bunu kolaylıkla görür olduk.

Rakibini bekleyen takım yerine, rakibinin üzerine sistematik biçimde gitmeye başlayan bir Es-Es çıktı ortaya.

+++

Elbette yine yüreğimiz ağzımızda maçlar izliyoruz.

Büyük bütçelerle kurulmuş takımlara karşı oynamak kuşkusuz yine kolay değil.

Bundan sonra da kolay olmayacak.

Fakat psikolojik anlamda “Maçı kesin kaybederiz” düşüncesinden sıyrılmaya başladık.

Ortaya konulan futbol ve mücadele her geçen gün daha da umut veriyor.

Ama bu değil ki herşey tastamam!

Saha içindeki sistemin işleyişine dair hala kusurlar var.

Oturması gereken taşlar yine bulunuyor.

Hatta öylesine küçük hatalar yaşanıyor ki, büyük sonuçlar doğuruyor

Golle sonuçlanacak pozisyonlar bile pisipisine gidiyor.

+++

Tüm bunlar da önümüzdeki haftalarda giderilecektir.

Mevcut sisteme daha da alışkın hale gelen oyuncular da, kişisel zaafiyetlerini de çok daha azamiye indirecekter.

Yani işler iyi gidiyor.

İyi gidiyor ama bir de maç esnasında yapılmaması gereken teknik hatalar da bir an önce artık giderilmeli.

Bunu yapacak olan da yine teknik heyet.

öyle ki;

Tırnaklarıyla kazıya kazıya skor bulan çocukların alın teri, taktiksel hatalarla heba oluyor.

Son iki maçta bunu başlı başına yaşadık.

Milli ara öncesi “Tam aldık” dediğimiz maçı, kurgusal değişiklikler yüzünden elimizden kaçırdık.

++++

Gelelim önceki günkü Adana Demirspor maçına…

Maçın 70. Dakikasında öne geçiyorsunuz.

üstelik deplasmandasınız ve ligin en pahalı takımına karşı oynuyorsunuz.

Yani çocuklar üzerine düşeni yapmış ve maçı kotarma aşamasına kadar getirmiş.

Bundan sonrası artık tahta üzerine kalıyor.

+++

Teknik heyet o tahtadaki piyonları, maçın gidişatına göre bir türlü ayarlayamıyor.

Yapılan değişiklikler, maçın anlık haline hiçte uygun olarak yapılmıyor.

Takımın direncini kıracak adımlar atılıyor.

öylesine hamleler yapılıyor ki, adeta kendi takımımızın direncini kendi elimizle kırıyoruz.

Resmen orta sahayı rakibe bırakıp, geri yaslanmayı tercih ediyoruz.

Herşey çok güzel giderken, rakibin ekmeğine yağ sürüyoruz.

+++

Adana’da da aynısı oldu.

Maçın kalan 20 dakikasına tutunamadı bizim çocuklar.

üstüne üstlük birkaç dakika içerisinde oldu herşey.

“Maçı aldık, geliyoruz” derken kısa süre içinde herşey kâbusa dönüverdi.

Maçın sonrasında ise koskoca şehirde tek bir moral bile kalmadı.

çünkü, öylesine kaybediyoruz ki;

“Bu maçta verilmez artık” türünden oluyor.

Bu da hepimizde daha yıkıcı etkiler yaratıyor.

+++

Lafı uzatmamayım…

Herşey yoluna girmiş, artık maçlara ortak olan ve kazanma potansiyeline ulaşmış bir takım var elimizde.

Şunu açıkca ifade etmek gerekir ki, bunu başaran İlhan Var Hoca ve ekibi oldu.

Ama aynı ekip, maçı okuyamamaları yüzünden de iki maçı elleriyle verdi.

O yüzden geriye kalan bu eksiği de bir an önce gidermeli.

Saha içi hamleleri, kurgu ve motivasyon maçın son anına kadar doğru şekilde yapılmalı.

Eğer bu da aşılırsa, takımın önü açık.

Moral bozmaya gerek yok…