Ne kadar acıdır ki;

“Eskişehirspor futbolu ile değil, formasını parasızlıktan veremeyen oyuncusu ile ülke gündemine geliyor”

Ve daha da acıdır ki;

Yeteneği ile konuşulması gereken bir oyuncu, ağır bir travmaya maruz kalıyor!

+++

Bundan daha fazla içimizi acıtan bir tablo olamazdı sanırım.

Evet, yıllar yılı alt liglerde kahır çektik.

Stadı bile olmayan kasabalarda maçlar oynadık.

Mezitli’ye bile iki maçta da 7 gol yiyerek yenildik.

Bugünün 3. Liginde adını duymadığımız yerlerin takımları ile karşılaştık.

Neler yaşamadık ki…

+++

Hiçbir camiayı elbette ne küçümsemek, ne de farklı anlamda yansıtmak istiyoruz.

Kimseye böylesine bir saygısızlık yapamayız.

Sadece bu ülkeye mal olmuş bir takımın büyüklüğünü ölçmek adına yazıyoruz bunları.

Sien kalk, liglerin tozunu at, kupaları bir bir müzene götür.

Ardında yüzbinlerce taraftar biriktir.

Tüm ülkeye futbolu sevdir, tribüncülüğü öğret.

Sonra gel de şu önceki günkü olayı yaşa.

İşte tam da bunu anlatmak derdindeyiz.

+++

Derler ya, “Altın çöpe düşse de kıymetlidir” diye.

Zaten hepimizi kıvrandıran da bu değil mi?

Altın çöpün en dibinde şu an.

Ve hepimizin tek derdi, o altını alıp tekrar hak ettiği yere getirmek.

Ama bunu yapamadıkça daha da beter gömülüyoruz o çöplüğe.

Sanki daha çok hata yapıyor, yapılmaması gerekenleri istem dışı yapıyoruz.

Psikolojik bir etki bu.

çaresizliğin getirdiği etkinin ortaya çıkardığı tepki meselesi.

İşte Rize’de yaşanan bunun tamda dışa yansıması.

+++

Bundan sonra aslında söylenecek hiçbir söz kalmadı bizce…

Tüm laflar bu çaresizliği gidermek için yeterli değil.

“Sokakta oyna, kaldırımda destekleyelim” minvalindeki romantik sözler bile artık yetmiyor bedenimize.

Kendi kendimizi bile avutamaz hale geldik.

Maçın oynanayacağı günü iple çeken bizler, maç oynanmasın da daha fazla başımız yere düşmesin diye bekler hale geldik.

Takımın Rize’ye 1200 kilometre yolu otobüsle gittiğini bile sırf bu yüzden dillendiremiyor kimse.

O kadar içimize kapanmak zorunda kaldık, kendimizi duvarların arkasına sakladık ki;

“Artık bir an önce herşey olsun bitsin” diyerek kaderimize razı olduğumuz günlere geldik.

Ne maçın, ne skorun, ne de başka bir şeyin hiçbir anlam ifade etmediği bomboş duygular yaşadığımız bir döneme girdik.

Bu yüzden herşeyden korkar olduk Eskişehirsporlular olarak.

Kime neyi nasıl anlatacağımızı bilememezin getirdiği bir ruh halidir bu.

+++

Evet, evet Rize’de yaşanan olayın bu denli yüreğimizi ısırmasının sebebi bunlardır.

İçimize attığımız son üç-beş yıldaki bütün kızgınlıkları, öfkeyle dışarı püskürtmemizdir.

Sanki koskoca kulübü bu hale getirenlere karşı kinimizi döktüğümüz bir fırsat geçti elimize.

Bu nedenle…

Rize’de yaşanan olay, sırf bir forma parası değil;

Koskoca bir şehrin hezeyanıdır.

Siniridir,

öfkesidir,

Yumruğudur,

Ve “Artık yeter” çığlığıdır…