Adamın biri çok cimriydi ve cimri olmaktan çok utanıyordu. çevresindekilerden beklediği saygıyı göremiyordu. Bunun nedenini anlamak için hayran olduğu bir bilgeye akıl danıştı. Bilge, adama bir masal anlatmaya başladı:

“çiftliğin birinde yaşayan domuz, insanların kendisini hiç sevmediğinden yakınarak komşusu ineğe dert yanmış. İçindeki kıskançlıkla birlikte onun nasıl bir saygıyı gördüğünü de merak ederek, “Ben insanlara senden daha fazlasını veriyorum.
Etimi yiyorlar, derimden ayakkabı, kıllarımdan en iyi fırçaları yapılar. Dişlerimin değerini hiç anlatmayayım. Oysa sen onlara yalnızca süt veriyorsun; buna karşın beni yine de senin gibi sevip saymıyorlar” demiş.
Domuzun sözlerini dikkat ve sabırla dinleyen iyi yürekli inek yalnızca şunları söylemiş:
“İnsanlar tüm bu saydıklarını sen öldükten sonra alabiliyor senden.
Oysa, ben yaşarken veriyorum onlara sütümü...”