Yaşamak çok güzel ama bu hayat zor, bir o kadar da yıpratıcı. Hep mutlu olmak, hep gülebilmek zaten mümkün değil. Canını sıkan, içini yakan bir sürü olayla karşılaşıyorsun. Kimine eyvallah diyor kimini hazmedemiyor, sinirleniyor, yeri geliyor ağlıyorsun.

İnsanları anlamak zor. Hani derler ya Allah hep iyilerle karşılaştırsın diye. İnanın en güzel dilek bu. Çünkü bazı insanlar gerçekten çok kötü, çok kırıcı, çok acımasız. İnsanlar hakkında bilip bilmeden konuşuyorlar. Seni yargılıyorlar. Sana akıl öğretmeye çalışıyorlar. Oysa seni yakından tanımıyorlar bile. Sen kimsin, neleri seversin, nelere kızarsın, neler yaparsın?

Herkesle muhatap olmayınca sana havalı diyorlar. Sıcak kanlı biriysen eğer seni fazla samimi buluyorlar. Lafını esirgemessen, susmazsan, alttan almazsan asabi diyorlar. Sessiz kalınca da korkak oluyorsun birden gözlerinde. İstediklerini yapmazsan eğer uyumsuz oluyorsun onlar için. Her şeye boyun eğince ise seni çantada keklik sanıyorlar. Yahu bu insanlar kendi hasta kişiliklerini düzeltmek yerine vakitlerini neden acaba milletin huzurunu nasıl bozarız diye düşünmekle geçiriyorlar? Sayılı nefeslerini sayısız kötülük düşünerek tüketiyorlar. Kendilerinden başka hiç kimseyi beğenmiyorlar ve sevmiyorlar. Yazık, sadece üzülüyorum onlar için. Allah yardımcıları olsun.

Oysa herşeyi sevgi güzelleştirir. Sevgi kurtarır dünyayı, sevgi sarar yaraları, kırık kalpleri sevgi tamir eder, kararan yürekler sevgi sayesinde aydınlanır tekrar. Hastalar sevgiyle iyileşir. Sevince güzelleşmeyen bir insan, gülümsemeyen bir yüz var mıdır sorarım size?

Onun için sevin, çıkarsızca, karşılık beklemeden sevin. Herşeyi, herkesi çok sevin ama. İnsan olduğu için, canlı olduğu için, nefes aldığı, içinde bir kalp taşıdığı için... Sevin ki rengarenk olsun dünya, herşey daha parlak görünsün gözünüze. Aydınlansın gökyüzü, göz kırpıştırsın size yıldızlar, güneş daha bir güzel doğsun, daha bir ısıtsın içinizi. Hayalleriniz canlansın, umutlarınız daha da bir yeşersin içinizde. Sevmek, sevilmek güzel. Sevgi hayatın anlamı.